North Downs Way

Het is al weer jaren geleden dat wij een meerdaagse voettocht in het prachtige Engelse graafschap Kent maakten. Die tocht voerde ons over een bekende ‘National Trail’, te weten de ‘North Downs Way’ (NDW). We liepen van Dover naar Canterbury en vandaar naar het leuke dorpje Chilham. Daar pakten we de trein naar Folkestone, vanwaar we de laatste mijlen over de kliffen naar Dover terug liepen.

De ‘North Downs Way’ strekt zich over een lengte van 246 kilometer uit van Farnham – ten zuidwesten van Londen – naar Dover en volgt daarbij de noordelijke ‘Downs’. De ‘Downs’ zijn de twee heuvelruggen in Zuid-Oost Engeland, waarop twee National Trails zijn uitgezet: de North Downs Way en de South Downs Way.
Langs de gehele route valt de ‘North Downs Way’ deels samen met de beroemde ‘Pilgrims Way’, de weg die de pelgrims vele eeuwen lang volgden op weg naar het altaar van de kathedraal van Canterbury. Precies op die plek werd in 1170 aartsbisschop Thomas a Becket vermoord op bevel van koning Henry II. Toen deze pelgrimage in de 16e eeuw de toenmalige koning Henry VIII de keel ging uithangen, is het graf van Thomas op last van majesteit verwoest. De verhalen die de pelgrims elkaar onderweg vertelden zijn opgetekend door de beroemde Engelse schrijver Geoffrey Chaucer (1340-1400) in zijn al even beroemde ‘Canterbury Tales’.

Ten zuiden van Canterbury, bij het dorpje Boughton Lees, splitst de ‘North Downs Way’ zich in twee richtingen. Je kunt kiezen om over Canterbury of over Folkestone naar Dover te lopen. Door deze splitsing is een 90 kilometer lang ‘wandelrondje’ door het graafschap ‘Kent’ ontstaan; leuk voor als je maar een paar dagen tijd hebt. Onze eerste North Downs Way voettocht voerde ons over dit ‘rondje’.

Van de ‘North Downs Way’ bestaat een uitstekende topogids, in Engeland ‘National Trail Guide’ geheten. Uiteraard is deze gids in het Engels gesteld. Naast interessante teksten vind je in de gids prachtige foto’s en prima kaartuitsneden in de schaal 1:25.000. Eigenlijk heb je naast de gids geen topografische kaart meer nodig, maar wil je er toch een meenemen – voor het overzicht – dan is de ‘Ordnance Survey; Canterbury & East Kent area’, schaal 1:50.000, een aanrader. Het pad wordt in het veld goed aangegeven door middel van het ‘eikeltjes-symbool’ dat voor alle National Trails wordt gebruikt.

Kent is zeker geen ruig gebied. Er zijn ook geen grote wouden of bossen. Niet voor niets heet Kent ook wel ‘de tuin van Engeland’. In die tuin kun je wél heel plezierig wandelen. Je maakt kennis met de typisch Engelse, dwars door particuliere weiden en akkers lopende ‘public footpaths’, waar je als wandelaar het recht van permanente doorgang hebt en niet door de betreffende landeigenaar mag worden weggejaagd. Regelmatig moet je over hekjes (‘stiles’) klimmen. Het landschap is groen en licht heuvelachtig, in voldoende mate voorzien van de nodige begroeiing, met hier en daar een – soms heel aantrekkelijk – dorp of stadje. Fraaie uithangborden verwijzen je naar de plaatselijke ‘pub’, voor zover aanwezig. Hier en daar vind je verwijzingen naar de hopteelt, die in deze contreien plaatsvindt.

De hieronder beschreven vierdaagse voettocht is in feite een verdere verkenning van de North Downs Way ten opzichte van het genoemde rondje dat wij eerder maakten. Aangezien voetpassagiers niet met de shuttletrein onder Het Kanaal meemogen (!), werd opnieuw gekozen voor een vaartocht over zee, per boot van Calais naar Dover. Daar pakten we de trein naar het dorpje Hollingbourne aan de NDW; overstappen in Ashford. Al met al een eenvoudig te plannen en te maken reis, die het je mogelijk maakt ’s middags nog de gebruikelijke startwandeling te maken. Deze en de volgende dag wandel je naar het al eerder genoemde dorp Chilham, vanwaar je desgewenst per trein een avondlijk bezoek kunt brengen aan de fraaie stad Canterbury. In Chilham stapten we opnieuw op de trein, ditmaal voor een kort ritje naar het dorpje Wye aan de NDW. Van Wye wandel je eenvoudig over de ‘trail’ naar Folkestone en verder naar Dover. In totaal heb je dan 71 kilometer gewandeld door een landschap, dat elke wandeldag van karakter verandert, maar altijd de moeite waard blijft.
De eerste (mid)dag wandel je rechttoe rechtaan over de soms kale, soms begroeide kam van de North Downs. Onderweg zijn er genoeg mooie vergezichten op het lager gelegen Kentse land. De tweede dag is de begroeiing intensiever en tussen Wye en Chilham kom je zelfs in een heus bos terecht, een zeldzaamheid in Kent. De derde dag volg je vooral graspaden over de schaars begroeide heuvelranden, die – daarom – in ruime mate van mooie vergezichten zijn voorzien. De laatste dag wandel je over de in hoofdzaak onbegroeide ‘white cliffs’ tussen Folkestone en Dover met mooie uitzichten op zee en – bij voldoende zicht in de verte – Frankrijk.

– De white cliffs in zicht –

Langs de gelopen route zul je maar weinig campings aantreffen en je zult dus vrij moeten kamperen of bij particulieren of een boer. In de praktijk geeft dat eigenlijk weinig tot geen problemen.
De paden op de NDW zijn op het gelopen traject grotendeels onverhard, maar ‘onverhard’ kan in Engeland soms toch tamelijk hard en stenig, en bij regen dus ook glad, zijn. Goed schoeisel is dus vereist. Deze waarschuwing geldt vooral de eerste twee dagen van deze voettocht. Onveranderd blijft de gezellige sfeer die je steeds tegenkomt in het Kentse land. Voor deze wandeling heb je een extra wandelkaart nodig: Ashford & Romney Marsh, Ordance Survey, nr. 189.

Dag 1: Van Hollingbourne naar Charing (15 km)

Het eerste misverstand ontstaat al bij het verlaten van de trein. Moeten wij de loopbrug over het spoor over ? Het antwoord is: neen ! Je verlaat het station langs de parkeerplaats via de oprijlaan naar de driesprong met de weg naar Hollingbourne. Daar ga je linksaf door een tunneltje onder het spoor door. Langzaam stijgend kom je al snel in de bebouwde kom van het leuke dorpje Hollingbourne uit. Onderweg zie je reeds een verwijsbordje naar de NDW, die iets verderop door het dorp gaat. Je merkt onmiddellijk dat je in Engeland bent, want onderweg passeer je al enige aantrekkelijke, typisch Engelse, huizen en daar waar je op de NDW komt, staat de eerste pub op je route. Je kunt slechter beginnen !

– Pub in Hollingbourne –

De route van vanmiddag zou je best wel een beetje saai kunnen noemen, als je tenminste van vaak linksaf of rechtsaf gaan houdt. De NDW is in deze contreien namelijk, vele kilometers lang, steeds een min of meer rechtdoor gaand pad. De NDW valt hier samen met de historische Pilgrims Way naar Canterbury. Op de kaart lijkt het of je steeds door open veld loopt, maar in de praktijk zijn de zijkanten van je pad vaak begroeid; soms zelfs zodanig dat je als het ware door een groene tunnel loopt. Vooral bij sterke zonneschijn en grote hitte is dat echt een uitkomst. Daar staat tegenover dat je niet steeds vrij uitzicht hebt op het dal beneden je, maar gelukkig zijn er genoeg momenten om vrij in de fraaie verte te kijken.
Je passeert op korte afstand het tweede Engelse dorp op je route, Harrietsham, en even later iets wat op een bedrijventerrein lijkt: Marley Works. Steeds rechtdoor lopend over de in het terrein zeer goed aangegeven North Downs Way – door middel van groene wegwijsbordjes met het bekende ‘eikeltjessymbool’ – passeer je al snel weer een dorp, Lenham, ook enigszins van het pad af gelegen. Iets verderop aan je linkerhand loop je langs een opmerkelijk monument, te weten een in de grond gekerfd groot kruis met een ‘witte’ kleur, veroorzaakt door de kalkondergrond. Het gaat hier om een ‘war memorial cross’, herinnerend aan de doden van twee wereldoorlogen.

– Uitzicht op Kent vanaf de North Downs Way –

En dan gaat het weer verder, kilometers lang, langs de heuvelwand richting het volgende dorp op je route: Charing. In de buurt van dat dorp, met weer die typisch Engelse uitstraling, neemt de begroeiing opnieuw toe en je passeert weitjes, waarop je zou kunnen gaan kamperen. Wij liepen nog iets verder en vonden gastvrij onderdak in de grote tuin van een particulier landhuis – Burnt House Farm -, goed aangegeven op de stafkaart. ’s Avonds kun je vanaf dat huis via een ‘public footpath’ kaarsrecht door een akker de dorpskom van het mooie dorp Charing bereiken om daar een pub te bezoeken. Je hebt zelfs keus !
Voor de goede orde: in het gehucht Charing Heath bevindt zich volgens de stafkaart een camping, niet al te ver van de snelweg (!). Om die camping vanaf de NDW te bereiken, dien je bij Hart Hill naar rechts het dal in te gaan en de A20 en de spoorweg over te steken.

Dag 2: Van Charing naar Chilham (17 km)

Je vervolgt in oostelijke richting het nog immer ‘kaarsrecht’ verlopende tracé van de North Downs Way, of zo je wilt de Pilgrims Way, die in deze contreien vaak stevig omgord is door groen struweel. Mooie vergezichten op het zich aan je rechterzijde bevindende ‘laagland’ blijven echter geregeld mogelijk. Bij Dunn Street bevindt zich een van de zeldzame campings langs de route.
Na de camping te hebben gepasseerd krijg je op den duur ook naar links fraaie uitzichten op het golvende heuvelland. Opeens sta je voor een bordje dat verder lopen niet is toegestaan (!) en dien je scherp naar rechts af te slaan het ‘bos’ in. Vrij snel gaat het langs de bosrand weer naar links en loop je weer eens over een ‘public footpath’ dwars door een akker. Het zijn vooral deze specifiek Engelse wandelpaadjes, die het wandelen in Engeland tot een aparte belevenis maken. Je komt uit op een asfalt weggetje, waar je aan je rechterhand de overblijfselen vindt van St. Mary’s Church, nabij het wonderschone Eastwell Lake … een leuke plek voor een aangename rustpauze.

– Public footpath nabij Eastwell Lake –

Vervolgens wandel je over het asfaltweggetje met brede groenstroken over de top van de heuvel en je krijgt een fraai uitzicht op het volgende dorp op je route: Boughton Lees. Voor je daar bent doorkruis je eerst nog een weiland met mogelijk schapen erop. Na 300 meter wordt je geacht schuin links naar beneden de wei over te steken naar het zoveelste hekje (style), waaroverheen je de asfaltweg naar Boughton Lees bereikt. De NDW gaat daar naar links – in feite je eerste belangrijke bocht in het pad ! – en je bereikt al snel de dorpskom met als opvallend element een groot driehoekig grasveld in het midden, op Engelse wijze onderhouden en geschikt voor het beoefenen van de cricketsport. Eventuele sporters zijn te bewonderen vanaf het terras van de pub, aan dit ‘plein’ gelegen.
Vanaf hier is het nog maar een paar honderd meter wandelen naar de splitsing in de North Downs Way. Rechtdoor gaat het naar Wye en Folkestone en linksaf naar Canterbury. We volgen de NDW naar links over kleine smalle paadjes, waar je soms moet bukken voor het groen boven je hoofd. Over een graspad loop je naar de net boven de bomen uitstekende kerktoren van het gehucht Boughton Aluph.

– De kerktoren van Boughton Aluph –

Dan volgt weer een ‘public footpath’ dwars door een akker. De betreffende boer doet mogelijk weinig moeite het pad zichtbaar te houden, maar de koers is gewoon ‘rechtdoor’ op de verder gelegen huizen af. Afgezien van dit mogelijke ongemak is het wandelen in deze omgeving zeer aantrekkelijk. Je kijkt uit op het fraaie dal van het riviertje de Great Stour, voorzien van akkers, weiden en bebossing.

– Een vrijwel onzichtbaar footpath bij Boughton Aluph –

Na het oversteken van een asfaltweggetje loop je in de richting van Soakham Farm, waar een serieuze beklimming begint van de heuvelrug, waarbovenop het grote King’s Wood ligt. Het wandelen door dit mooie bos is een aangename afwisseling in het NDW-parcours. Na een tijdje verlaat je het bos om nog een tijdje langs de bosrand te blijven wandelen met mooie uitzichten op het dal van de Great Stour.
En dan gaat het naar beneden het dal in, waar je na een bocht naar links weer uitkomt op het asfalt. Het fraaie dorp Chilham is nu vlakbij. Na een achter een muur gelegen visvijver te hebben gepasseerd – kamperen aldaar is kennelijk onmogelijk – klim je het dorp in naar het fraaie dorpsplein met de 15e eeuwse White Horse pub en de daarachter liggende St. Mary’s Church met zijn typische Engelse kerkhof met scheefgezakte zerken. Jammer nog steeds van al die geparkeerde auto’s op dat plein.
Een camping is hier niet, dus je zult je eigen terreintje moeten zoeken. Wij vonden een aardig terreintje door vanaf het dorpsplein naar het station van Chilham te lopen. Net voordat je een doorgaande autoweg bereikt is er aan je linkerhand een weide, waar je kunt kamperen. Aan de overzijde van de spoorlijn zijn links vóór grote vijverpartijen ook mogelijkheden voor het maken van een kamp. De avond breng je waarschijnlijk door in de White Horse. Maar ook kun je van hier ‘even’ per trein op en neer naar Canterbury.

– St. Mary’s Church in Chilham –

Dag 3: Van Wye naar Folkestone (28 km)

De dag start met een treinreisje van enige minuten naar het dorpje Wye aan de North Downs Way, waar de plaatselijke stationschef annex overwegbewaker je graag zijn ‘old fashioned’ behuizing met bijbehorend instrumentarium laat zien. En dan gaat het over de brug over de Great Stour het dorp in. Opnieuw kom je uit bij een typisch Engelse kerk met vierkante toren en bijbehorend ‘rommelig’ kerkhof.

– Public footpath over een kerkhof in Wye –

Spoedig verlaat je de bebouwde kom en wandel je over een rechttoe rechtaan pad richting de vóór je opdoemende heuvelrug. Je klimt een korte tijd door het hellingbos en komt op een verharde weg uit, waar je rechtsaf slaat. Na 250m gaat het weer rechtsaf en je komt op de heuvelrand te lopen die over het algemeen zeer grassig en lekker beloopbaar is. Je geniet hier van een fantastisch vergezicht op de omgeving van Wye. Een leuke plek om dat te doen is het nabijgelegen ‘Crown Memorial’ – ook al uitgesneden in de witte kalkgrond – met oriëntatietafel.
Het wandelparcours van vandaag loop hoofdzakelijk langs de rand van de Downs en is dus zeer uitzichtrijk. De ondergrond bestaat voor een belangrijk deel uit prettig beloopbare graspaden. Wel moet je regelmatig – misschien wel iets teveel naar je zin – over de bekende ‘styles’ klimmen.

– Devil’s Kneading Trough –

De volgende ‘bezienswaardigheid’ op je pad is het fraaie uitzicht op ‘Devil’s Kneading Trough’, een diepe, groene kloof in de heuvelrand. Het is hier gewoonweg schitterend wandelen ! Je passeert zo af en toe – al dan niet op enige afstand – een farm. Na een stukje ‘binnenland’ nader je – tijdelijk op een asfalt weggetje – opnieuw de heuvelrand en het gaat zowaar even steil naar beneden ! Je blijft echter ‘op hoogte’ en in een bocht naar rechts ga je met de NDW mee naar links over een min of meer horizontaal verlopend met groen gestoffeerd pad langs de heuvelrand. Uiteindelijk bereik je de bebouwde kom van het dorpje Stowting, waar je langs de route een leuke pub vindt – Tiger Inn – voor een welverdiende pauze.

– Een van de vele ‘styles’ op de North Downs Way –

Kort na het vcrlaten van Stowting wacht je een inspannende klim over de grassige heuvelrand van ‘Cobb’s Hill’, waar je mogelijk gezelschap krijgt van grazende schapen. Uiteraard word je weer beloond met mooie vergezichten ! Uiteindelijk bereik je een tamelijk druk bereden asfaltweg, maar je grassige pad blijft keurig in een afgescheiden berm lopen. Je komt na enige tijd vanzelf terecht op een weiland naast de weg en je buigt met de weg naar rechts, nagestaard door verbaasde koeien en een enkele stier (!). Na een oversteek over de drukke autoweg is het ‘lawaaileed’ weer geleden en wandel je verder door de aantrekkelijke countryside. Het pad gaat in deze contreien wat vaker omhoog en omlaag en je komt tijdelijk zelfs in een soort groene ‘kloof’ terecht, waar je – als je pech hebt – weer een ontmoeting kunt hebben met koeien én stier ! Je moet hier dus bepaald tactisch wandelen om geen onaangename confrontaties te krijgen !

– Aangenaam wandelen over de heuvelrand –

Na opnieuw een klimmetje ben je weer op de heuvelrand en krijg je een aardig uitzicht op het beneden je liggende dorpje Postling. In de verte doemt een grote zendmast op, waarheen je nu je schreden dient te zetten. De routeaanduiding is hier – bij wijze van uitzondering – niet zo best en je vraagt je op een gegeven moment af of je nog wel op goede route zit. Je dient echter steeds in de richting van de zendmast te lopen en niét naar het dorpje Postling. Als het goed is kom je uit bij de huizen van ‘Staple Farm’. Van hier gaat het weer heuvelop tot de hooggelegen zendmast. Ook daar weer de inmiddels vertrouwde fraaie vergezichten !

– Uitzicht vanaf de North Downs Way op het dorpje Postling –

De NDW maakt een omtrekkende beweging rond het nu nabije dorpje Etchinghill, maar als je wilt kun je vanaf de mast over de Westfield Lane gewoon het dorpcentrum inwandelen voor een aangename horecastop. In het centrum ga je naar rechts en je komt vanzelf weer op de NDW terecht. Vanaf Wye heb je nu al zo’n 19 kilometer gelopen. Tussen Etchinghill en Folkestone vind je geen pubs of campings langs je pad. Wil je morgen op tijd de boot halen in Dover, dan zul je vandaag toch nog wat verder moeten lopen. Wij gokten op de ‘camping’ met pub van onze vorige tocht over de North Downs, hoog boven Folkestone. De pub bleek gesloten en de camping verdwenen, waarna de lengte van deze dagtocht ons nogal overdreven voorkwam. Overigens kun je nog steeds kamperen op de camping onder The Warren klif bij Folkestone, maar ook die kampeerplaats is vanaf Etchinghill nog een heel eind weg. Je kunt dus overwegen zo’n 4 à 5 kilometer door te lopen. Onderweg vind je genoeg weideplekjes, waar je aardig kunt kamperen, al dan niet met toestemming.
Direct na Etchinghill is de natuur opnieuw bijzonder fraai. Je duikt onder in een pittoresk beekdalletje en wandelt door een duister tunneltje onder een spoorbaan door. Direct daarna wacht je weer een forse klim door een mooi, verstild valleitje de heuvelrand op. Het pad blijft vanaf hier min of meer horizontaal de heuvelrand volgen en je krijgt steeds meer uitzicht op de zee, die je mogelijk al eerder deze dag hebt ontwaard. Steeds verder voortkronkelend kom je in de buurt van de belangrijke havenplaats Folkestone, waar de shuttletrein uit Frankrijk wordt beladen of ontladen. Vanaf je pad heb je er een interessant uitzicht op !
Uiteindelijk bereik je een asfaltweggetje, waarop je langs de steile heuvelrand verder kunt lopen. Je kunt er ook voor kiezen om over het aangrenzende weitje te lopen, maar dan kun je opnieuw worden geconfronteerd met koeien en bijbehorende stier ! Engelse wandelaars hebben kennelijk geen stierenvrees ! De North Downs Way volgt hier de Crete Road West – langs de heuvel, waarop je ‘Caesar’s Camp’ aantreft – tot de kruising met de drukke autoweg A260. Schuin aan de overkant van deze weg klimt de Crete Road East omhoog, vanwaar je opnieuw mooie uitzichten op de bebouwde kom van Folkestone en de daarachter liggende zee hebt. Je passeert het uitzichtpunt ‘Dover Hill’ en bereikt uiteindelijk de autoweg A20.
Zoals al eerder gezegd: de pub bleek gesloten en de naastliggende camping vervangen door een park met huisjes. Wanneer je achter dit park de NDW volgt langs de rand van de kliffen, kom je na een paar honderd meter terecht op een stuk duinland met korte begroeiing: een goede plek om je tent op te zetten, als je het vandaag tot hier hebt volgehouden.

– Regen aan de rand van de White Cliffs –

Dag 4: Van Folkestone naar Dover (11 km)

De slotdag van deze vierdaagse voettocht wandel je eenvoudigweg min of meer langs de rand van de kliffen naar Dover. Je hebt regelmatig fraaie uitzichten op de zee en, bij helder weer, de kust van Frankrijk. De witte kliffen zelf zie je vanaf je pad eigenlijk niet goed. Pas op het laatst – je bent dan al vlak bij Dover – kun je je ervan vergewissen dat de kliffen echt wit zijn. Hekjes ontbreken hier, gelukkig, dus je moet wel oppassen voor misstappen.
Vrij snel na het verlaten van je kampterrein kom je terecht op het Battle of Britain Memorial in de vorm van een propellor, al zie je dat op de grond niet zo duidelijk. In het midden een standbeeld van een piloot, die peinzend op een sokkel zit uit te kijken over Het Kanaal. Verder zie je twee replica’s van vliegtuigen die meededen aan deze beroemde slag: een Hurricane en een Spitfire. Ook is er een tableau met namen van gesneuvelde soldaten. Al met al een indrukwekkend geheel !

– Battle of Britain Memorial –

De NDW volgt ook hier vooral smalle paadjes door het ruige grasland, waarbij je af en toe even door en onder struikgewas zult moeten gaan. In bepaalde jaargetijden is het hier vergeven van de slakken, die eigenlijk niet te ontwijken zijn. Dat geeft dus wat gekraak onder je schoenzolen ! Onderweg passeer je nog een horeca-inrichting waar je eventueel van ochtendkoffie kunt gaan genieten.
In de buurt van Dover komt de nieuwe autosnelweg zodanig dicht bij je pad, dat het gedaan is met de landelijke rust. Het uitzicht vanaf de steile Shakespeare Cliff op de haven van Dover is er echter niet minder om.

– Uitzicht op Shakespeare Cliff –

Je kunt over een stenen wandelpad nog tamelijk dicht bij de haven van Dover komen. Tenslotte ben je genoodzaakt je in het drukke stadsverkeer te begeven. De boot naar Frankrijk vertrekt vanaf de Eastern Docks, zodat je nog een paar kilometer tussen stad en haven door moet wandelen naar de Ferry Terminal. Op zichzelf geen onaardige stadswandeling, waarbij je nog een mooi uitzicht hebt op het hooggelegen Dover Castle. En dan wordt het tijd om weer terug te gaan naar ‘het continent’, na opnieuw een zeer afwisselende voettocht door het fraaie Kentse landschap.

– – –

(copyright: JWE van de Poel)