De Veluwe is het grootste aaneengesloten natuurgebied van Nederland. De langeafstandwandelaar kan in dit uitgestrekte landschap van bossen, heiden, zandverstuivingen, weiden, akkertjes en hier en daar een Veluws dorp, prima en dagenlang uit de voeten. Ondanks de vele toeristen en dagjesmensen die deze streek bezoeken, vindt de rugzakwandelaar in deze contreien nog voldoende rustige paden op zijn weg.
Een viertal officiële langeafstandwandelpaden doet de Veluwe aan. Achtereenvolgens zijn dat:
– Het Maarten van Rossempad (LAW4), dat loopt van Den Bosch naar Ommen; dit pad blijft hoofdzakelijk aan de zuid- en oostrand van de Veluwe.
– Het Zuiderzeepad (LAW8), dat rondom het IJsselmeer is uitgezet; dit pad volgt vooral de noordrand van de Veluwe.
– Het Trekvogelpad (LAW2), dat loopt van Bergen aan Zee naar Enschede; dit pad steekt van west naar oost de Veluwe over, van Ede naar Apeldoorn.
– Het Marskramerpad (LAW3), dat loopt van Oldenzaal naar Haarlem; ook dit pad steekt van west naar oost de Veluwe over, van Nijkerk naar Apeldoorn.
Voor mensen die de Veluwe van zuid (Rheden) naar noord (Harderwijk) willen oversteken – en dan niet langs de randen, maar er dwars doorheen – bieden de genoemde LAW’s onvoldoende mogelijkheden. Je ontkomt er dan ook niet aan zelf een route te ontwerpen, waarbij je uiteraard hier en daar wel een stukje LAW kunt bewandelen.
Onze ‘Grote Veluwe Route’ is ongeveer 77 kilometer lang en start bij het NS-station van Rheden, gelegen in het dal van de rivier de IJssel, aan de voet van het Nationaal Park Veluwezoom. Van hier gaat het langs de beroemde Posbank, over de Worth-Rhedense Heide en door de uitgestrekte bossen van het Loenermark naar het ten zuiden van Apeldoorn gelegen dorpje Loenen. De tweede dag wandel je eerst van Loenen naar Hoenderloo aan de rand van het Nationaal Park ‘De Hoge Veluwe’. Het Nationaal Park laat je links liggen, evenals het infanterie schietkamp ‘De Harskamp’, en je komt na een bos- en heiderijke tocht aan op het Kootwijker Zand. Je eindigt de dag bij het dorpje Kootwijk. De derde dag wandel je op Garderen aan. Daarna trek je over het Houtdorperveld, een enorme heide, om uit te komen bij Kasteel Staverden, enige kilometers ten westen van het dorpje Elspeet. De laatste dag gaat het door het schitterende Leuvenumse Bos naar Harderwijk.
– Aan de rand van de Veluwezoom bij Rheden –
De eerste twee nachten kun je op natuurkampeerterreinen kamperen, de derde nacht op een gewone camping. Voor gezelligheidszoekers is een waarschuwing is op haar plaats. Onderweg wandel je deels door de zogeheten Nederlandse ‘Bible Belt’, waar gastvrijheid haar godsdienstige grenzen kent. De zondagsrust wordt hier nauwgezet in ere gehouden en die zondag begint bijvoorbeeld in Kootwijk al op zaterdagavond om 22.00 uur.
Kaartmateriaal van het gebied waar je doorheen trekt is volop verkrijgbaar en zeer divers. De gehele Veluwe is vervat in een tweetal topografische kaarten (1:50.000) van de Topografische Dienst. Het verdient aanbeveling daarnaast nog kaarten mee te nemen waarop de talloze lokale wandelingen, maar ook de hierboven genoemde vier langeafstandwandelpaden staan ingetekend. Genoemd worden hier onder meer de kaart ‘Midden-Veluwe’ van Staatsbosbeheer, nr. 24, in de serie ‘Welkom bij de boswachter’, alsmede de kaarten ‘Leuvenumse Bos en Leuvenhorst’ en ‘Nationaal Park Veluwezoom en Delerwoud’ van de Vereniging Natuurmonumenten.
Het is moeilijk in dit als geheel zeer fraaie en bijna on-Nederlands uitgestrekte natuurgebied landschappelijke hoogtepunten aan te wijzen. Heel bijzonder zijn wat ons betreft echter het gebied rond ‘De Posbank’, het Kootwijkerzand, het Houtdorperveld en het Leuvenumse Bos. Maar ook de omgeving van Kasteel Staverden mag er zeker zijn.
Onze ‘Grote Veluwe Route’ volgt natuurlijk zoveel mogelijk onverharde paden. Je wandelt alleen over asfalt als dat in alle redelijkheid niet anders kan. En dat is hier en daar toch wat vaker dan gewenst.
– De beroemde Posbank –
Wandel je deze route in de bronsttijd dan kun je ’s avonds, ’s nachts en in de vroege ochtend luisteren naar het zogeheten ‘burlen’, het bronstig loeien van herten; een zeer indrukwekkend geluid. Tenzij je veel geluk hebt of daar speciaal op uit gaat, zul je op je tocht over de Veluwe overigens niet veel wild te zien krijgen. Dat wild is er echter volop. Talloos zijn in ieder geval de sporen die de wilde zwijnen langs je pad hebben achtergelaten.
Dag 1: Van Rheden naar Loenen (15 km)
De fraaie natuur van het Nationaal Park Veluwezoom begint op een steenworp afstand ten noorden van het NS-station van Rheden. Bij de rotonde ga je naar links langs de drukke autoweg en je neemt het eerste weggetje naar rechts. Al snel bereik je het interessante Bezoekerscentrum Veluwezoom, waar je veel te weten kunt komen over het Nationaal Park. Tevens is het een aardige plek voor een eerste koffiestop.
Na het bezoekerscentrum volg je de met zwarte pijltjes aangegeven lokale wandelroute. Je vertrekt in westelijke richting en passeert na korte tijd een schaapskooi. Langzaam loopt het pad omhoog, de stuwwal op. Doel is de Posbank boven het Herikhuizer Veld, een enorm fraai en zeer geaccidenteerd heideterrein. De Posbank zelf is in feite niet meer dan een grote, monumentale stenen bank, aldaar in 1928 geplaatst ter ere van de heer Pos, toenmalig voorzitter van de ANWB. Vanaf hier heb je geweldige vergezichten over de heide en in de verte, tussen de bomen door, op het Gelderse laagland. Zeker in de weekends is het hier meestal druk, omdat je de Posbank ook per auto kunt bereiken. Ter plaatse is een café, voor de langeafstandwandelaar tevens het laatste café op de route van vandaag; het is maar dat je het weet.
– Op de fraai geaccidenteerde Posbank –
Vanaf de Posbank volg je de roodwitte strepen van het Maarten van Rossumpad in westelijke richting. Het wordt opnieuw een fantastische wandeling over het Herikhuizer Veld, die eindigt bij de asfalt autoweg die rond dit gebied loopt. Hier ga je rechtsaf en direct bij een kruispunt van asfaltwegen opnieuw naar rechts. Bij de volgende driesprong van asfaltwegen – het ligt allemaal vlak bij elkaar – volg je in de buurt van parkeerplaats De Driesprong het asfaltweggetje naar links. Je bent nu op weg naar de Rheder- en Worth-Rheder Heide. Door een afwisselend landschap van heide, bossen en zandverstuivingen bereik je bij ANWB-paddestoel 21064 de rand van de immense heide. Ondertussen ben je ongemerkt vlakbij het hoogste punt van de Veluwe geweest: de Imbos (110m).
Op de heide aangekomen verruil je het asfalt gelukkig weer voor onverharde (zand)paden. Spoedig zie je aan je linkerhand een 34 meter hoge brandtoren, die hier in 1949 is opgericht en in 1992 gerestaureerd. Tot op zekere hoogte kun je deze toren beklimmen om een nog beter beeld te krijgen van dit indrukwekkende en verlaten natuurgebied. Het zou kunnen dat je in westelijke richting zweefvliegtuigen ziet, want je bent hier niet zo heel ver van het Nationaal Zweefvliegcentrum Terlet.
– De uitgestrekte Rheder- en Worth-Rheder Heide –
Vanaf hier is de route van vandaag vrij eenvoudig: steeds maar rechtdoor. Eerst wandel je over en langs de uitgestrekte heide. Na ANWB-paddestoel 21063 – een kruispunt van fietspaden – wandel je, steeds rechtdoor gaand, door de uitgestrekte bossen van de Imbosch, een onderdeel van het Nationaal Park. Het enige gebouwtje dat je onderweg nog tegenkomt is iets dat lijkt op een klein Veluws boerderijtje, luisterend naar de opvallende naam Bij van Ark. Je bent hier aan de rand van een geaccidenteerd heidegebied aangekomen. Bij ANWB-paddestoel 24503 bereik je een kruispunt van asfaltweggetjes. Ook hier ga je rechtdoor. Als je het asfaltweggetje door de bossen blijft volgen kom je vanzelf uit bij de ingang van het zeer fraaie en sfeervolle natuurkampeerterrein Zegenoord, niet ver van de bebouwde kom van het dorp Loenen. Wil je asfalt vermijden, dan zul je zelf een onverhard parcours moeten zoeken, hetgeen met een goede stafkaart geen groot probleem zal zijn. Overigens wordt het asfaltweggetje niet druk bereden !
Het kampeerterrein biedt fraaie grasmatten temidden van bosgebied, is in voor- en naseizoen alleen in de weekends open en wordt ’s nachts met behulp van petroleumlampen verlicht. Een mooi terrein voor langeafstandwandelaars met rugzak en tent !
Dag 2: Van Loenen naar Kootwijk (25 km)
De eerste etappe van vandaag voert je naar het gehucht Woeste Hoeve bij de brug over de autosnelweg A50. Je zult met behulp van je stafkaart zelf je pad moeten vinden. Het handigst en snelst loop je op een pad zo ongeveer evenwijdig aan de iets noordelijk gelegen Groenendaalseweg, de autoweg van Loenen naar Woeste Hoeve. Desgewenst kun je aan de overkant van deze weg nog een bezoek brengen aan het Ereveld Loenen, waar in een parkachtig bos 3000 Nederlanders liggen begraven, slachtoffers van de Duitse bezetting.
Vlak voor de Ramenberg passeer je een fraai, langgerekt heideveld.
– Heideveld bij de Ramenberg –
Nabij een bordje ‘Ramenberg’ sla je links af en volgt het pad onmiddellijk naar rechts. Op een T-splitsing ga je rechtsaf totdat je op de genoemde asfalt autoweg aankomt. Wanneer je daar linksaf gaat begin je vrijwel onmiddellijk aan de oversteek van de A50. Je houdt rechtsaan totdat je aan je rechterhand het indrukwekkende oorlogsmonument van Woeste Hoeve ziet. Een waardige plek om even te pauzeren. Hier werden – vlak voor de bevrijding in 1945 – 116 Nederlanders door de Duitsers gefusilleerd; dit als wraak voor een nabij deze plek door het verzet gepleegde aanslag, waarbij, onbedoeld, SS-Obergruppenführer Rauter zwaargewond raakte. Een Duits soldaat die weigerde te schieten werd vervolgens ook gefusilleerd, waardoor er 117 namen op het monument staan.
Vanaf het monument is het nog maar kort lopen naar de autoweg naar Hoenderloo. Probeer niet nabij het restaurant dat je passeert een aardige binnenweg naar dit dorp te nemen, want je loopt onherroepelijk vast op particulier terrein. Sowieso mislukt elke poging om Hoenderloo vanuit deze richting uitsluitend over onverharde paden lopend te bereiken. Een heel merkwaardige zaak !
Je loopt een klein stukje langs de autoweg naar Hoenderloo om tegenover ‘Residence Victoria’, waar het Nederlands voetbalelftal vaak in trainingskamp verblijft, rechtsaf het bos in te gaan. Na ruim een kilometer min of meer rechtdoor te zijn gegaan sla je linksaf een bospad in dat je in een rechte lijn richting Hoenderloo voert. Je komt uiteindelijk uit op een camping die je in noordelijke richting overloopt tot je bij de uitgang op de Krimweg uitkomt. Daar sla je links af, richting het centrum van het dorp. Je merkt vanzelf dat je hier in een drukke, toeristische omgeving terecht bent gekomen. Campings, hotels, winkels, café’s is al wat je hier vindt. Echt bijzonder is het allemaal niet, maar Hoenderloo dankt zijn populariteit vooral aan de ligging, midden op de Veluwe, temidden van grote en indrukwekkende natuurterreinen. Wil je nog foerageren, dan heb je daar nu, vandaag voor het laatst, gelegenheid voor.
Na de lunch wordt het tijd de, relatieve, eenzaamheid van de Veluwe weer op te zoeken. Bij de ingang van het Nationaal Park ‘De Hoge Veluwe’ volg je het onverharde pad naast het fietspad in noordelijke richting. Je steekt de drukke autoweg van Apeldoorn naar Otterlo over en je blijft het onverharde pad in de buurt van een fietspad volgen, dat aanvankelijk min of meer een in rechte lijn richting Hoog Buurlo gaat. Je loopt hier aan de achterkant van het Harskampsche Zand, een militair oefenterrein. Blijkens aanwijzingen in het terrein mag je dit oefenterrein zo af en toe vrij bewandelen, maar omdat niet duidelijk is waar je dan precies gaat uitkomen, is het wellicht beter dit niet te doen, tenzij je goed bent geïnformeerd. Voor de fraaie natuur hoef je deze afwijking niet te doen. De route door het Hoenderloosche Bosch mag er zijn. Vlak vóór je op de immense Hoog Buurlosche Heide arriveert passeer je nog een kleine en mooie zandverstuiving, waar je even zou kunnen rusten.
– Zandverstuiving bij de Hoog Buurlosche Heide –
Het alleraardigste Veluwedorpje Hoog Buurlo laten we vandaag voor wat het is, omdat de dagafstand dan te groot zou worden. Je volgt het fietspad over de hei zo’n 600 meter, tot je aankomt op een kruispunt van zandpaden, midden op de hei. Hier sla je linksaf en volg je een steeds rechtdoor gaand zandpad. Rechts voor je tussen de bomen staan de gebouwen van het voormalige Radio Kootwijk, dat vroeger de verbindingen naar Nederlands-Indië verzorgde. Aan je linkerhand is nog steeds het militaire oefengebied van Harskamp. Ook hier is een in/uitgang, waar je vrij mag wandelen … dus toch ? Je ontwaart in het schootsveld een ven in de heide, luisterend naar de naam Gerritsflesch. Na de gelijknamige camping – merkwaardig midden op de heide gelegen – gepasseerd te zijn kom je uit op het fietspad van de Hoog Buurlose Weg.
Vanaf hier begint de enerverende laatste etappe van vandaag, met een tocht over de omvangrijke zandverstuivingen van het Kootwijkerzand. Voor de aanloop hier naar toe, ga je op het kruispunt linksaf en volgt het fietspad ongeveer 400 meter. Over een pad, dat in feite het eerste pad rechtsaf is, loop je het bos in. Spoedig gaat dit bos over in heideachtig terrein. Het zand laat nog even op zich wachten, maar eindelijk is het dan zover. Je staat aan het begin van een kleine zandwoestijn, die zich (vooral) links en rechts van je uitstrekt. Een zeer imposant gezicht, deze grootste zandverstuiving van West-Europa ! Hopelijk waait het hier niet erg, wanneer je aan je oversteek over het zand begint. De koers is tamelijk eenvoudig: gewoon zoveel mogelijk rechtdoor. Gelet op de ligging van de camping van hedenavond is een lichte oriëntatie naar links ook niet verkeerd. Het redelijk beloopbare stuifzand met zijn verspreid staande vliegdennen en soms mossige ondergrond biedt fraaie vergezichten op een zeer grillig landschap.
– Het imponerende Kootwijkerzand –
Aan de overzijde van het zand gekomen is het zaak nog even rechtdoor te gaan, door een heideachtig bosgebied. Nadat je onder een hoogspanningsleiding bent doorgelopen stuit je op een gegeven moment op een horizontaal op je pad gelegen weggetje, waarachter weer weiden beginnen. Om bij de camping, opnieuw een natuurkampeerterrein, te komen volg je dit weggetje naar links. Waar dit weggetje uitkomt op een T-splitsing van bospaden vind je het natuurkampeerterrein ‘Zanderdennen’ van Staatsbosbeheer aan je linkerhand. Het terrein is weliswaar minder fraai dan het kampeerterrein bij Loenen, maar de sanitaire voorzieningen mogen er zijn en je staat er sowieso vrij rustig.
Wil je op zaterdagavond nog een café bezoeken in het nabije aardige minidorpje Kootwijk met zijn fraaie 16e eeuwse kerk – ongeveer een kilometer lopen vanaf het kampterrein -, hou er dan rekening mee dat de cafébazen hier de zondag al om 22.00 uur laten beginnen en dan gewoon hun zaak sluiten, bezoekers of niet. Je bent in de Nederlandse Bible Belt terecht gekomen !
Dag 3: Van Kootwijk naar Elspeet (20 km)
De eerste etappe van vandaag voert je naar het Veluwse esdorp Garderen. In het centrum van Kootwijk volg je bij het VVV-kantoor naar links het fietspad richting Garderen. Over fraaie zandpaden lopend kom je vanzelf uit bij de spoorwegovergang in de spoorlijn Amersfoort-Apeldoorn. Het is hier even uitkijken geblazen ! Onmiddellijk na het spoor volg je het pad linksaf, waarna je na zo’n 600 meter rechtsaf naar beneden gaat een tunneltje onder de rijksweg A1 door. Met een kaart waarop de ANWB-paddestoelen staan aangegeven is het verder niet moeilijk om in de buurt van Garderen te komen. Je volgt dan gewoon het fietspad. Iets voorbij een scherpe draai naar rechts in het fietspad kun je ook een aantrekkelijk ogend graspad naar links nemen. Dit pad komt na enige tijd ook weer uit op het fietspad naar Garderen. Je wandelt hier zo ongeveer tussen het Caitwickerzand en Maanschoten in, prachtige natuurgebieden met veel bos, heidevelden en jeneverbesstruiken.
– Caitwickerzand –
Vlak vóórdat je de autoweg N344 bereikt kun je eventueel naar links een bospad nemen, dat uiteindelijk op een T-splitsing van bospaden uitkomt. Daar ga je rechtsaf, je kruist de voornoemde autoweg en loopt over een verharde, doch aantrekkelijke weg naar het centrum van Garderen.
Als je hier op zondag(ochtend) bent zul je meemaken dat er niet veel horecabedrijven zijn geopend. En dat terwijl Garderen toch best een toeristisch plaatsje is met een kerk met 14e eeuwse toren en een uit 1832 daterende stellingmolen,“De Hoop” genaamd. Iets noordoostelijk van de kerk, aan de weg naar Uddel, is een café (“Bonte Koe”), waar je zelfs op zondagochtend terecht kunt.
Na de ochtendkoffiepauze loop je 200 meter langs de weg naar Uddel, waarna je linksaf een woonstraat inloopt die eindigt op een smal graspaadje door weiland. Je komt opnieuw op een verharde weg uit en gaat rechtsaf. Op een gegeven moment, iets na ANWB-paddestoel nr. 21018, kun je linksaf het natuurgebied Houtdorperveld inwandelen. Je bent aangekomen aan het begin van een zes vierkante kilometer groot heideveld met grafheuvels. Aanvankelijk is het terrein hier nog wat geaccidenteerd, later wordt het vlakker en kun je een heel eind wegkijken over de immense heide. De autoweg N302 naar Harderwijk, direct langs de oostzijde van dit natuurterrein, is hier enigszins horizonvervuilend. Een routebeschrijving is hier niet te maken. Aangezien ons pad naar Kasteel Staverden voert, ten noorden van het Houtdorperveld gelegen, moet je proberen met behulp van je kaart en je oriëntatievermogen een pad te vinden zo’n beetje midden over het heide naar het noorden toe. Misschien een aardig moment voor een kleine kompasoefening ? Als alles goed gaat kom je op een schuin door dit gebied lopend fietspad uit – “Speulderveld” – waar je rechtsaf gaat. Na ongeveer 500 meter gaat het weer scherp naar links en dan volgt een rechttoe rechtaan lopend pad door de heide. Je komt op een T-splitsing van zandpaden uit – “Koningsweg” – en je draait naar rechts. Spoedig bereik je dan de autoweg die je al enige tijd in de peiling had.
– De fraaie heide van het Houtdorperveld bij Garderen –
Nadat je deze drukke weg bent overgestoken, kom je opeens – en dat is juist weer zo verrassend – in een totaal ander Veluws landschap terecht: het beekdal van de Leuvenumse Beek, hier nog Hierdense Beek geheten. Het is de grootste agrarische enclave van de Veluwe met een zeer afwisselend landschap. Je trekt nu door een lieflijk gebied met door geboomte omgeven weitjes, waarop het vee vredig graast. Na de beek overgestoken te zijn kom je uit op de mooie, maar verharde Uddelermeerweg. Je gaat hier naar links. Nabij een knik naar rechts in deze weg vind je een entree van het landgoed van Kasteel Staverden. Je bent daar niet alleen van de autoweg verlost, maar je hebt ook een fraai onverhard pad over het landgoed voor de boeg. Over veelal lommerrijke paadjes arriveer je tenslotte in de buurt van het kasteel met zijn witte pauwen. Deze pauwen moesten vroeger door de leenheren verplicht worden gehouden, omdat de hertogen van Gelre de witte pauwenveren nodig hadden voor hun hoofdtooi. Wil je het kasteel – tegenwoordig een hotel, restaurant en conferentieoord – van dichtbij bekijken, dan moet je op de autoweg, waarop je inmiddels weer bent uitgekomen, even naar links gaan.
Vanaf hier bevindt de dichtstbijzijnde officiële camping, “Reëenlust”, zich links van de weg – zeg maar rustig statige laan – naar het Veluwse dorp Elspeet. De camping ligt ruim een kilometer van het kasteel. Kom je hier op zondag aan, dan mag je hier wél gaan kamperen – er zijn enige trekkersveldjes -, maar men zal verder geen notitie van je nemen. Zelfs een enkel woord van welkom is deze, ongetwijfeld zeer christelijke mensen, al te veel. Uiteraard kun je hier op zondag geen geopende campingkantine verwachten. Maar hoort dit ook niet een beetje bij een voettocht door de Bible Belt ?
Dag 4: Van Elspeet naar Harderwijk (17 km)
De laatste dag van je voettocht over de Veluwe start met een aangename wandeling door het hier nog open beekdal van de Leuvenumse Beek. Nadat je de camping hebt verlaten ga je rechtsaf, richting Kasteel Staverden, en neem je het eerste weggetje naar rechts, langs de westzijde van de camping. Bij het eerste kruispunt van een veelheid aan weggetjes maak je min of meer een 90 gradenbocht naar links en kom je op een aardig bospad terecht. Wanneer je dit bospad helemaal uitloopt, arriveer je op een T-splitsing, waar je rechtsaf gaat. Door een meer open, maar zeer aantrekkelijk landschap wandel je richting Huis te Leuvenum. Om daar te komen neem je het eerste pad naar links dat uiteindelijk op een asfaltweg uitkomt. Hier sla je rechtsaf en je wandelt in noordelijke richting voorbij het Landgoed Leuvenum.
– Wandelen door het Leuvenumse Bos –
Vlak vóór café-restaurant ‘De Zwarte Boer’ ga je naar rechts het Zuiderzeepad op, dat in het terrein wordt aangegeven met de bekende roodwitte strepen. Het is handig dit pad te volgen op de reeds genoemde wandelkaart ‘Leuvenumse Bos en Leuvenhorst’. Je bent intussen weer in de uitgestrekte Veluwse bossen terecht gekomen, die je pas bij de bebouwde kom van Harderwijk weer zult verlaten. Onderweg zijn geen horecabedrijven meer of het zou het hotel Het Roode Koper moeten zijn, dat voor de passerende wandelaar te chique is. Het Zuiderzeepad volgt vanaf hier grofweg de loop van de door de bossen stromende Leuvenumse Beek. Kort achter elkaar passeer je drie bruggetjes en je komt in de buurt van het voornoemde hotel uit op de Poolseweg, een lange kaarsrechte weg langs de beek. Je volgt deze weg een korte tijd, totdat het Zuiderpad naar rechts afbuigt naar een bruggetje over de beek. Op deze plaats bevindt zich een mini-waterval in de beek, nauwelijks het noemen waard, maar de plek leent zich goed voor een rustpauze.
– ‘Waterval’ in de Leuvenumse Beek –
Achter het pand De Zandmolen om volg je het pad over de rechter beekoever door fraai bebost gebied. Het is moeilijk je voor te stellen dat dit gebied ooit een enorme stuifzandvlakte was.
Daar waar op de wandelkaart twee vlak achter elkaar liggende bruggetjes over de beek zijn aangegeven, verlaat je het Zuiderzeepad om over de bruggetjes opnieuw op de Poolseweg terecht te komen. Ter hoogte van ANWB-paddestoel 21009 volg je linksaf het fietspad langs de Hekkenweg. Dit fietspad brengt je op de plek waar de ruïne van de Hoeve Beekhuizen is te vinden. Veel meer dan het grondpatroon van de hoeve en de omtrekken van enige weitjes behelst dit alles niet, maar een aardige pauzeplek is het wel.
Je begint hier al een beetje in de buurt van Harderwijk te komen, maar eerst doe je nog wat militaire ervaring op. Bij ANWB-paddestoel 20244 pak je het bospad naar rechts en kom je op een met groene paaltjes aangegeven lokale wandeling uit. Dit pad raakt na ruim een kilometer het natuurgebied Beekhuizerzand, bestaande uit heidevelden en zandverstuivingen.
– Het Beekhuizerzand nabij Harderwijk –
Het is een militair oefenterrein, maar aan de rand daarvan mag je vrij wandelen. De oriëntatie is hier niet echt eenvoudig en je moet een beroep doen op je richtingsgevoel. Op de kaart ziet het er allemaal eenvoudig uit, maar toch. Als alles goed gaat lukt het je om ten noorden van een nabij gelegen schietbaan langs te lopen, zo ongeveer tot aan de snelweg A28. Daar volg je het bospad naar links en spoedig kom je op de geasfalteerde Ceintuurbaan uit. Als je Harderwijk op een gemakkelijke manier wil bereiken volg je de Ceintuurbaan naar links en neem je de eerste weg naar rechts, die je eerst over de snelweg A28 en vervolgens in de bebouwde kom van Harderwijk brengt.
– Verboden voor tanks ?! –
Het is leuk om je voettocht te beëindigen in het oude stadscentrum, niet ver van het Dolfinarium en de oever van het IJsselmeer. Harderwijk was ooit een heus universiteitsstadje, waar beroemdheden als Boerhaave, Constantijn Huygens en Linnaeus zijn gepromoveerd, vooral omdat dat hier destijds niet zo duur was.
Probleem is wel dat het oude stadscentrum toch nog een eindje lopen is vanaf de plek waar je het Veluwse bos definitief hebt verlaten. Maar het loont de moeite.
Tenslotte wandel je weer een flink eind terug naar het NS-station van Harderwijk, waar je je vierdaagse voettocht over je eigen Grote Veluwe Route definitief beëindigt, je nogmaals verbazend dat een zo groot aaneengesloten natuurgebied in Nederland nog bestaat.
– – –
(copyright: JWE van de Poel)