Westerwaldsteig

(Kloster Marienthal – Nistertal)

Vele malen bezochten wij voor onze voettochten met rugzak en tent het wandelland bij uitstek – Duitsland –, maar nog nooit zetten wij een wandelvoet in het Westerwald. De klimatologische omstandigheden aldaar worden treffend verwoord in het refrein van het Westerwaldlied: “Oh, Du schöner Westerwald. Über deine Höhen pfeift der Wind so kalt. Jedoch der kleinste Sonnenschein dringt tief ins Herz hinein!“. Waar ligt deze landstreek waar de koude wind wordt gecompenseerd door diep in het hart binnendringende zonneschijn?
Het Westerwald, dat voor 40% uit bos bestaat, ligt min of meer ter hoogte van de Duitse Eifel, maar dan aan de oostzijde van de rivier de Rijn. De rechtsrheinische Autobahn van Keulen naar Frankfurt am Main loopt er dwars doorheen. Ga je nog verder naar het oosten, dan kom je in het Sauerland terecht.
Door dit gebied is een Fernwanderweg – in goed Nederlands een langeafstandswandelpad – ontworpen met de aansprekende naam ‘Westerwaldsteig’. Tegenwoordig zien we het woord ‘Steig’ wel vaker bij de aanduiding van Duitse Fernwanderwege (bijvoorbeeld ‘Eifelsteig’, ‘Rheinsteig’ of ‘Rothaarsteig’), maar dat lijkt erger dan het is. Natuurlijk moet er ook in het Westerwald af en toe flink worden geklommen – we spreken tenslotte over het rechtsrheinische Mittelgebirge – maar een echt bergpad is de Westerwaldsteig zeker niet. Het is kennelijk de bedoeling dat van het woord ‘Steig’ een aantrekkende werking uitgaat en dat doet het dan ook!

– De gehele voettocht staat in het teken van het riviertje de Nister –

De Westerwaldsteig is 238 kilometer lang en loopt van Herborn, zuidelijk van het bij Nederlanders beter bekende stadje Dillenburg, naar Bad Hönningen aan de Rijn. Via een lusje naar Dillenburg sluit de Westerwaldsteig aan op de Rothaarsteig door het Sauerland (zie hierover de betreffende wandeling op deze wandelpagina).
Voor deze vierdaagse voettocht kiezen we voor het middengedeelte van de Westerwaldsteig, omdat dit gedeelte door de ‘Kroppacher Schweiz’ voert, hetgeen op zich al aantrekkelijk klinkt. Verder zijn in het gebied aan de Heilige Maria gerelateerde kloosters aanwezig – Kloster Marienthal en Kloster Marienstatt -, tussen welke een 22 kilometer lange pelgrimsroute (‘Pilgerweg’) is aangelegd, luisterend naar de naam ‘Marienwanderweg’. Deze Mariaroute valt voor een belangrijk deel samen met de Westerwaldsteig. Verder zijn er op dit parcours nog andere interessante zaken te bezichtigen, zoals het oude stadje Hachenburg, een in het woud verscholen middeleeuwse leisteenmijn en een ‘Basaltpark’ bij Bad Marienberg.
Onze route van om en nabij 54 kilometer gaat van Kloster Marienthal via Kloster Marienstatt, Hachenburg en Bad Marienberg naar Nistertal. Begin en eindpunt van deze route zijn aan een spoorbaan gelegen met stationsfaciliteit, al is het station van Kloster Marienthal wel erg eenvoudig! Overstappen is niet nodig en de leuke treinreis duurt 45 minuten. Maar dat komt vooral door de vele stops onderweg.

– De Westerwaldsteig wordt onderweg prima aangeduid –

De gehele Westerwaldsteig wordt beschreven in een zeer fraaie, compacte en geplastificeerde wandelgids van Hikeline met daarin duidelijke kaartuitsneden van 1:35.000, op zich een niet gebruikelijke schaal. Per etappe wordt onder meer aangegeven hoe het met de ondergrond van het pad is gesteld – voor ons altijd een kritisch punt! Onderscheid wordt gemaakt tussen ‘Hartbeleg’, asfalt en stenen plaveisel, ‘Spazierwege’, onverharde veldwegen en brede bospaden, en tenslotte ‘Wanderpfade’, door ons ook wel ‘geitenpaadjes’ genoemd, die het niveau van een ‘Steig’ benaderen. Gelukkig blijft het Hartbeleg op de door ons gekozen route binnen zeer redelijke grenzen. Meestal wandel je over Spazierwege en soms over Wanderpfade. Die Spazierwege zijn overigens nogal eens bedekt met losse steentjes, hetgeen op den duur door ons een beetje als rollend ‘Hartbeleg’ wordt ervaren. Dat is minder aangenaam en de vergelijking met bijvoorbeeld de ondergrond van de Rothaarsteig dringt zich dan op.
Voor het overzicht is het verder handig om de bestaande topografische kaart van de gehele Westerwaldsteig, in schaal 1:50.000, bij je te steken. Deze kaart is via internet onder meer verkrijgbaar bij Pied à Terre te Amsterdam (ISBN 978-3-89637-406-6).

Campings zijn in dit gebied niet talrijk. Eigenlijk kan alleen op de avond van de eerste wandeldag desgewenst op een kleine camping worden gekampeerd. De tweede dag kun je overnachten op het terrein van Kloster Marienstatt en de derde dag zul je zelf een weitje moeten zoeken.
Ons gedeelte van de Westerwaldsteig is qua landschap zeer afwisselend. Voortdurend wandel je door met talloze fraaie paddenstoelen gevuld heuvelland, in of boven rivierdalen, soms dicht bebost en dan weer open met mooie vergezichten. Je komt op je pad redelijk wat dorpjes of gehuchten tegen, maar die beschikken meestal niet over horeca- of winkelfaciliteiten. Naar blijkt zijn in de loop der jaren in dit gebied heel wat horecabedrijven en winkels over de kop gegaan en gesloten! Dat wil overigens niet zeggen dat er onderweg helemaal geen horecastops kunnen worden gehouden, want over de route verspreid kom je toch wel regelmatig horecabedrijven tegen. Maar zoals gebruikelijk tonen de Duitsers zich in het algemeen zeer gastvrij voor wandelaars, dus als je onderweg een beetje je best doet, zal het je aan niets ontbreken!

– Een fraai, maar niet ongevaarlijk uitzichtpunt op de Westerwaldsteig –

Rest ons nog te vermelden dat de Westerwaldsteig in het veld vrijwel steeds zeer goed staat aangegeven door middel van fraaie wegwijzertjes en op bomen, gebouwen en anderszins een groene W op een witte ondergrond. Soms wordt de ondergrond geel, maar dan kom je op een zogeheten ‘Zubringer’ (aanlooproute) of beloop je een omleiding, omdat het echte pad ‘gesperrt’ zou zijn. De Marienwanderweg wordt trouwens aangeduid met ‘MW’-bordjes.
Je kunt onze route in beide richtingen lopen. Op beide vertrekpunten zijn voldoende parkeerfaciliteiten voor eventueel meegenomen auto’s. Het voordeel van de door ons gekozen noord-zuid route is dat je de eerste avond qua afstand zonder veel problemen op een aangename kampeerplek terecht kunt komen.

Dag 1: Van Kloster Marienthal naar Stein Wingert (8 km)

Eventueel meegebrachte auto’s kun je gemakkelijk en veilig parkeren in het dorpje Marienthal, dat bij eerste aanblik uit niet veel meer bestaat dan uit een (voormalig) klooster en enige hotel-restaurants. Kom je uit de richting van het dorp Hilgenroth aangereden, dan vind je de openbare parkeerplaats net ná de scherpe bocht bij het klooster aan je rechterhand. Parkeren bij het stationnetje – of beter ‘halte’ – van Kloster Marienthal is niet aan te bevelen. Het is een desolate plek midden in het bos. Heel apart is dat het kloosterdorpje en het stationnetje met elkaar zijn verbonden door een sterk geaccidenteerd wandelpad van enige honderden meters door het bos. Het begin van dat wandelpad bevindt zich op de weg naar Hilgenroth in de eerste scherpe bocht naar links. Ter plekke zijn een verwijsbord naar het Bahnhof en de dienstregeling aanwezig. Na terugkomst van deze voettocht zul je dit bospad van stationnetje naar dorpje nog moeten beklimmen via een Westerwaldsteig Zubringer.

– Kloster Marienthal is nog steeds in trek bij pelgrims –

Het opvallend geel gekleurde kloostergebouw dateert uit de 15e eeuw. Lange tijd was het als klooster in gebruik, maar nu wordt het complex bestierd door geestelijken van het aartsbisdom Keulen. Er is een pelgrimskerk ‘Zur schmerzhaften Mutter’ (Smartelijke Moeder) met een Maria Genadebeeld (piëta). Ook is er een Lourdesgrot. De kerk wordt veel bezocht door pelgrims (zie hierboven). De gebouwen zijn nu in gebruik voor vergaderingen, congressen en cursussen.
Je verlaat Kloster Marienthal in noordelijke richting en al snel bevind je je op de onverharde Westerwaldsteig die van hier over een langzaam stijgend bospad het woud ingaat. Nabij het hooggelegen dorpje Racksen verlaat je het bos weer en kun je genieten van je eerste panorama op deze tocht.

– ‘Weidse’ uitzichten bij het dorpje Racksen –

Na het oversteken van een asfaltweg vervolg je het pad over aangename graspaden temidden van weilanden. Uiteindelijk kom je uit op een tweede, veel drukkere, asfaltweg die je eveneens moet oversteken. Mocht je intussen toe zijn aan een eerste rustpauze, dan verdient het aanbeveling daarmee nog even te wachten, want iets verderop kom je langs het bijzonder fraaie uitzichtpunt ‘Sonnenberg’, voorzien van rustbanken.
Iets daarvóór heb je – opnieuw in het bos aangeland – bij een wegwijzertje een keuze moeten maken wat betreft het parcours van de Westerwaldsteig. Naar links, langs de ‘Sonnenberg’, voert het eigenlijke pad, dat – zo wordt gewaarschuwd – alpine trekjes krijgt: schwindelfreiheit und trittsicherheit erforderlich! Men heeft dit deel van het pad dan ook ‘Ende der Welt’ gedoopt. Een gemakkelijker alternatief, aangeduid met gele Westerwaldsteigbordjes, brengt je eveneens naar het eindpunt van vandaag.

– Het prachtige uitzichtpunt Sonnenberg vraagt om een rustpauze –

Wij kiezen voor het Einde van de Wereld. Over een heuvelkam daal je af in het dal van het riviertje de Nister, welk riviertje je gedurende deze tocht nog talloze malen tegenkomt en moet oversteken. Dan volgt een avontuurlijk geitenpaadje over de rotsachtige heuvelwand, waar je inderdaad goed moet uitkijken waar je je voeten neerzet. Vallen is zo gebeurd! Om dit zoveel mogelijk te voorkomen zijn op de lastigste plekken kabels aangebracht, waaraan je je kunt vasthouden. Kortom … een gezekerde route! Erg de moeite waard, maar zeker af te raden bij slecht weer!

– Gezekerde route bij Ende der Welt –

Uiteindelijk kom je bij het gehucht Alhausen uit bij een brug over de Nister. Vandaar volg je rechtsafgaand de oever van de Nister over een aangenaam wandelpad dat af en toe wat smaller wordt en een enkele keer van vasthouddraden is voorzien. Na enige tijd krijg je zicht op het dorp, dat vandaag je eindbestemming zal zijn: Stein Wingert. Je komt op een asfaltweggetje en gaat daar naar rechts, het dorp in. Stein Wingert beschikt over een kleine camping, maar wij richtten onze schreden naar de Alte Mühle, die beneden in het dorp goed staat aangegeven. Deze Mühle, gelegen aan de Nister, is gebouwd in 1744 en wordt nu gebruikt als café, feestlocatie en vakantiewoning(en). De bierminnende uitbater heet Heinz, een vriendelijke gepensioneerde kapper uit Hachenburg, die normaliter alleen op zon- en feestdagen is geopend. Maar de onaangekondigde aankomst van een groep van zeven Nederlandse Westerwaldsteigwandelaars met rugzak en tent maakt voor Heinz van de donderdag kennelijk een feestdag en hij is dan ook onmiddellijk bereid om op donderdagmiddag een welkom drankje voor de dorstige kelen te schenken. Sterker nog … een gratis nachtje kamperen met drie tentjes in zijn Garten aan de rivier is voor Heinz geen enkel probleem! En dan schenkt hij ook ’s avonds in gezellige sfeer nog het een en ander aan prima Duitse bieren en wijnen. Voorwaar een prachtige eerste kampplek!

Dag 2: Van Stein Wingert naar Kloster Marienstatt (17 km)

De etappe van vandaag start met een klimmetje naar het uitzichtpunt ‘Spitze Lay’ vanwaar je een mooi uitzicht hebt op het dorp Stein Wingert en omgeving.

– De Spitze Lay biedt een fraai Westerwald panorama –

Een kleine twee boskilometers verder daal je weer af naar het gehucht Ehrlich, waar je zowel een kleine camping als twee horecabedrijven aantreft. Maar voor een koffiepauze is het hier wellicht nog wat vroeg! Daarom de brug over de Nister over en de Westerwaldsteig volgen over een klein paadje langs de rivier, later overgaand op een klimmend grassig pad door de weiden met aardige uitzichten. Dan gaat het weer verder langs de Nister over een gemakkelijk begaanbare veldweg met van die steentjes! Onverhard pad, maar op den duur toch wel hard! Nabij het dorpje Heimborn kom je op een wel heel fraai punt terecht, de samenvloeiing van de Kleine Nister en de Grote Nister in het woud, met enig gevoel voor overdrijving ook wel ‘Deutschen Eck der Kroppacher Schweiz’ genoemd (naar het bekende punt van de uitmonding van de Moezel in de Rijn bij Koblenz). Er zijn ter plekke zitbankjes voor een aangename rustpauze en aan de overzijde van de beide Nisters is een grote Wiese (weide) die erom vraagt als wilde kampeerplek te dienen. Wij zijn echter zover nog niet en kiezen er voor even van de Westerwaldsteig af te wijken om een bezoekje te brengen aan het hooggelegen Heimborn, waar je – na een heuse klim – hotel-pension Malepartus vindt voor een koffiepauze op stand (in het dorp steeds rechtsaan houden, tot je achter een grote haag Malepartus verscholen ziet!).

– De Kleine Nister zorgt ervoor dat de Grote Nister nog groter wordt –

Na de pauze wandel je weer verder, na eerst de brug over de Kleine Nister te zijn overgestoken. De route voert steeds door het dal van de Grote Nister richting het dorpje Heuzert. Toen wij daar in de buurt waren, was de Westerwaldsteig – die de brug naar Heuzert overgaat – volgens een aanplakbiljet ‘gesperrt’ en werden wij verzocht de goed aangeduide alternatieve route te nemen, te weten: gewoon doorlopen langs de Nister. Wat de versperring inhield en of het echt een versperring was – wat is voor een rugzakwandelaar nu een echte versperring? – is voor ons verborgen gebleven. Maar wat doet dat ertoe? Na een korte tijd keer je, bij een brug over de Nister en een kleine schuilhut, weer terug op de eigenlijke Westerwaldsteig. Iets verderop, bij het dorp Astert, tref je een grote picknick-, dagcamping- en sportfaciliteit aan waar je een lunchpauze zou kunnen houden. Waarschijnlijk is de horeca aldaar gesloten, maar als het goed is heb je die zelf bij je in je rugzak!
En dan gaat het weer verder, over een goed begaanbaar bospad langs de oever van de Nister. Op het moment dat je je mogelijk gaat afvragen of het niet wat eentonig wordt – al die kilometers over een pad langs de rivier, zonder veel serieus daal- en klimwerk – ontwaar je bovenop de heuvel een groot wit kruis. De gedachte dat je daar straks zult zijn komt nog niet direct bij je op. Maar dan gaat het gebeuren! De Westerwaldsteig verlaat abrupt het genoeglijke pad langs de rivier en beklimt via een zeer steil pad, ondersteund door traptreden van boomstammetjes, de heuvelwand. Vrijwel boven aangekomen tref je midden in het woud – alleen te voet bereikbaar – een heuse middeleeuwse leisteenmijn aan: Dachschiefer Bergwerk ‘Assberg’ (1548). Er is een informatiehokje met verlichting en je kunt hier over stalen trappen twintig meter onder de grond afdalen in de verlichte mijnschacht. Een unieke belevenis op zich en dan ook nog eens op een unieke plek, ver weg van het geautomobiliseerde toeristenverkeer!

– Het indrukwekkende Dachschiefer Bergwerk ‘Assberg’ in het woud –

Na een bezoek aan het Dachschiefer Bergwerk te hebben gebracht vervolg je de Westerwaldsteig, die hier aangenaam door het fraaie woud tussen de Grote en de Kleine Nister slingert. Je komt langs het uitzichtpunt bij het eerder genoemde witte kruis. Het uitzicht vandaar op het Nistertal is fraai, het rotsige uitzichtpunt zelf is niet geheel van gevaar ontbloot. Een zitplankje op schuine rotsen!

– Gipfelkreuz op een plek waar het ‘uitkijken’ geblazen is –

Uiteindelijk daal je af in het dal van de Kleine Nister om daar, via een avontuurlijk smal paadje langs de snelstromende Kleine Nister, naar het dorp Limbach te gaan. In dit dorp laat de overigens prima markering van de Westerwaldsteig ons even in de steek, maar het kan ook andersom zijn. We komen midden in het dorp terecht, hetgeen kennelijk niet de bedoeling is. Na enige speur- en vraagwerk vinden we ons pad weer terug bij de brug over de Kleine Nister. Iets verderop in de goede richting vind je ook een horecabedrijf (Zur Limbacher Mühle), dat kennelijk niet op elk tijdstip van de dag is geopend! Het volgende dorp op je pad, Streithausen, is niet ver meer en daar verlaat je het dal van de Kleine Nister weer.

– Kloster Marienstatt is een gastvrij oord in het Westerwald –

Door het dorp heen en over brede, stijgende veldwegen bereik je opnieuw het dal van de Grote Nister. Mogelijk hoor je in de verte reeds het klokje van het nabije Kloster Marienstatt. Na een flinke lus door het woud bereik je de dalbodem en ontwaar je tussen de bomen door het imposante gebouwencomplex van het Cisterciënzerklooster dat nog ‘in bedrijf’ is (de Cisterciënzer Orde is in de middeleeuwen ontstaan en zette zich af tegen de toenmalige luxe en frivoliteit in kerken en Benedictijnse kloosters). De monniken zingen in de kerk, de bezoekers laven zich intussen aan een drankje in het café-restaurant op het complex, naast het Brauhaus! Zo kennen we de paters weer! De ingang van het klooster annex retraitegebouw bevindt zich in het gebouw achter de kerkingang aan een grote tuin. Desgevraagd waren de monniken (in het bijzonder Abt Thomas) bereid om ons – die zich voor de gelegenheid maar even als ‘pelgrims’ (Pilger) uitgaven – een nachtje pro deo kampeergenoegen te verschaffen op het sportcomplex van de abdij achter een bijbelstudiecentrum. “Was wir für Sie tun können, tun wir!”. Drinkwater halen bij de keuken van de abdij. Het sportcomplex bereik je door na het café-restaurant over de parkeerplaats linksaf omhoog te gaan, de weg over te steken en rechts langs het studiecentrum weer af te dalen. Avondvermaak ongetwijfeld in het ‘kloostercafé’.

– De Cisterciënzer abdij is ook voor leken een bezoek waard –

Dag 3: Van Kloster Marienstatt naar Unnau (18 km)

De derde dag van deze voettocht start opnieuw met een wandeling langs de Nister over brede bospaden met steentjes. Bij akkerland aangekomen gaat het even omhoog en dan weer ‘horizontaal’ door wat meer open landschap, hetgeen je een uitzicht verschaft op de bebouwing van de op de heuvels liggende stad Hachenburg. Uiteindelijk kom je uit bij een voetgangersbrug over de Nister, nabij de Nistermühle. Deze molen diende in 1944, na de mislukte aanslag op Hitler, als schuilplaats voor de latere bondskanselier Konrad Adenauer. Ter plekke is een gedenktafel.
Na het oversteken van de Nister loop je over een veldweg naar een drukke verkeersweg waar je door middel van een tunnel onderdoor gaat. Rechtsafgaand over een asfaltweg wandel je naar het nabije dorpje Nister. Rechts op de hoge heuvels worden de gebouwen van Hachenburg – in het bijzonder het imposante Barockschloss – steeds beter zichtbaar. Dat wordt straks nog een stevig klimmetje! Bij het dorp Nister steek je opnieuw de rivier de Nister over en kom je terecht in een fraai, oerwoudachtig bos: de Holzbachschlucht.

– Een stevige klim in de geheimzinnige Holzbachschlucht –

Het grootste hoogteverschil overbrug je over een geitenpad met traptreden van stenen en boomstammetjes. Een mooi stukje natuur, zo vlak bij ‘de grote stad’. De ontwerpers van de Westerwaldsteig hebben er kennelijk voor gekozen om het centrum van Hachenburg te benaderen via een soort van omtrekkende beweging. Je loopt kris kras door het Stadtpark en later langs het stadscentrum. Maar dan eindelijk gaat het linksaf en wandel je het bijzonder fraaie centrum van Hachenburg in waar je nogal wat panden aantreft met de karakteristieke vakwerkstructuur. Op de Alter Markt is het goed toeven gedurende een horecastop! Opvallend is de barokke Maria Himmelfahrt kerk uit 1738.

– De Alter Markt in Hachenburg nodigt uit tot een horecastop –

Met de Westerwaldsteig verlaat je, in de buurt van een standbeeld van Kaiser Wilhelm I, de binnenstad van Hachenburg en wandel je door woonstraten met soms luxe huizen de buitenwijken in, richting het Hachenburger Stadtwald. Sneller dan je wellicht dacht ben je weer ‘buiten’ en kun je genieten van enige schitterende vergezichten op het Westerwald. Het pad door het prachtige woud wordt op den duur weer smaller en daalt af naar een dalletje van een zijbeek van de Nister. Je kruist het spoor en loopt nog een korte tijd over een paadje in de buurt van de rails. Het geluid van een nabije autoweg is hier helaas wel goed hoorbaar, maar het is niet anders!

– Fraai Westerwald panorama in de buurt van Hachenburg –

Uiteindelijk kom je, na een autoweg en later weer de Nister te zijn overgestoken, bij het dorpje Korb uit, waar verder niet veel te beleven valt. De Westerwaldsteig gaat hier weer even de hoogte in en verdwijnt in de nabijheid van een begraafplaats rechts de bossen in die het dal van alweer een zijbeek van de Nister flankeren. Je loopt tijdelijk min of meer parallel aan een drukke verkeersweg, maar die zie je niet en hoor je eigenlijk ook niet echt. Op een gegeven moment maakt het pad een scherpe bocht naar rechts en je wandelt door het zijbeekje heen, waarna een klim over graspaden volgt richting het hooggelegen dorpje Stangenrod. Bij het niet meer in gebruik zijnde Hotel-Pension Bergschlösschen bereik je het asfaltweggetje naar het dorp. Aangezien je nu spoedig weer voor enige tijd in de bossen terecht zult komen en je mogelijk toe bent aan een kampeerplek buiten het bos verdient het aanbeveling in de richting van het dorp Unnau te lopen. De wegwijzer geeft de richting aan van het openluchtzwembad van Unnau, dat je het snelst bereikt door hier van de Westerwaldsteig af te gaan en tijdelijk de wandelroute K te gaan volgen, langs het dorp Stangenrod. Na zo’n 1500 meter gelopen te hebben is er naar rechts toe een Zubringer van de Westerwaldsteig over een smal grassig paadje, waar het hier en daar wat drassig kan zijn. Je komt uit bij een Schutzhütte mit Brennplatz, maar die is ongetwijfeld gesloten. Iets verderop krijg je een breed uitzicht op Unnau en omgeving. Je vindt hier – of bij de Schutzhütte – weitjes om te kamperen.

– Kamp 3 op een zwembad parking bij het dorp Unnau –

Wij kozen echter voor de groenstroken bij de uit het zicht liggende parkeerplaats van het (gesloten) zwembad. Unnau heeft jammer genoeg geen cafe’s en winkels meer, dus als je iets van drank, snacks of andere foerage nodig hebt zul je passerende honden uitlatende Duitsers moeten verleiden om je een beetje te helpen. Lukt altijd wel! Een van onze groepsgenoten mocht in ieder geval even meerijden met een Duits echtpaar dat toch nog even naar een supermarkt in de omgeving moest! Gastfreundschaft, noemen wij dat! En ja … ’s avonds blijkt onze kampeerlocatie ook in trek te zijn bij erotisch vertier zoekende stelletjes met hun auto’s. De aanblik van onze tentjes doet allen subiet weer omdraaien! Jammer, maar helaas!

– Zonsondergang in het Westerwald –

Dag 4: Van Unnau naar Nistertal (11 km)

’s Ochtends gaat het vanaf het zwembadterrein weer terug over de Westerwaldsteig Zubringer naar het K-pad. Daar rechtsaf en immer geradeaus! Je komt al snel weer in het woud terecht en je vindt bij een wegwijzer ook de echte Westerwaldsteig terug. Over aangename en stille bospaden word je geleid naar een merkwaardige rotspartij midden in het woud, de Groβer Wolfstein, een Naturdenkmal en overblijfsel van een lavastroom. De sage zegt echter dat het hier gaat om de overblijfselen van een door de duivel gebouwde en ingestorte basaltstenen toren naar de hemel. Iets verderop kom je langs de Kleiner Wolfstein, alweer een opmerkelijke rotspartij in het woud.

– De Groβer Wolfstein is een merkwaardige rotsklomp in het woud –

Nabij een Wildpark recreatiecentrum verlaat je het woud en wandel je in de richting van het zogenoemde ‘Basaltpark’. Het gaat hier om een voormalige basaltsteengroeve (gesteente van vulkanische oorsprong) waarin zich op den duur een meertje heeft gevormd. Een zeer bijzonder gezicht en de Westerwaldsteig volgt de rondwandelweg langs deze groeve.

– De basaltgroeve bij Bad Marienberg maakt indruk! –

Aangezien wij de laatste halve dag van onze voettocht niet te lang willen maken en in Nistertal op tijd de trein moeten halen naar Kloster Marienthal (op zondagen een keer per twee uur!) besluiten we bij de uitgang van het Basaltpark de lus van de Westerwaldsteig door het nabij gelegen stadje Bad Marienberg te laten voor wat die is. Dit scheelt ongeveer vier kilometer! En naar het schijnt is Bad Marienberg op zich ook niet zo bijzonder om er echt voor ‘om te lopen’.
Rechtsaf gaat de asfaltweg naar het dorp Zinnhain, maar wij kiezen voor een pad dat schuin rechts een bos lijkt in te gaan in de verwachting om zo snel bij het dorp Langenbach aan de Westerwaldsteig uit te komen. Dit lukt maar matig. We stuiten bij een vervallen ogend bedrijfsterrein op een hek dat we over moeten klimmen – hetgeen geen grote problemen geeft – waarna ons een drukkere autoweg wacht die kennelijk nieuw is en niet op onze kaarten staat. We steken de weg over en dalen, na over de vangrail te zijn geklommen, in de groene berm af en houden rechtsaan. Al snel bereiken we dan een pad dat uitkomt bij een wegwijzer die aangeeft dat het nog een kleine vijf kilometer wandelen is naar Bahnhof Nistertal. Dat wandelen gaat over het tracé van een voormalige spoorbaan die kennelijk met de basaltsteengroeve te maken had. Zoals wel vaker het geval is in Duitsland is de spoorbaan omgetoverd tot een prachtig geasfalteerd fietspad, waarop het ook prima wandelen is, zeker als je nog even snel een paar kilometers wilt maken! De echte Westerwaldsteig loopt wat meer in het dal van – alweer – de Nister, maar dat hindert niet. Vanaf het pad heb je ook aardige uitzichten op het fraaie dal van de Nister. Je passeert in een bocht van de ‘spoorbaan’ het dorpje Hardt en komt uiteindelijk uit bij het begin van de Erbacher Brücke die je vanaf het pad helaas niet te zien krijgt. Helaas, want de brug toont op foto’s niet alleen imposant, maar was bij de oplevering in 1911 de grootste betonbrug van Duitsland. Als je wilt kun je over de brug heen wandelen, maar onze route gaat niet die kant op!

– Als je de Erbacher Brücke wilt zien moet je even afdalen –

Vanaf dit punt volg je het fietspad naar Nistertal. Het treinstation vind je tussen de dorpjes Erbach, waar je uitkomt, en Nistertal. Zonder overstap brengt het comfortabele treintje je in drie kwartier terug op je uitgangspunt, dat wil zeggen bij ‘station’ Kloster Marienthal. Zoals gezegd … station is een groot woord voor deze kleine halteplaats in het woud. Maar daarom niet minder apart! Rest je nog een klimmetje over een Westerwald Zubringer naar Kloster Marienthal. Een goed restaurant met bescheiden prijzen om de goede afloop van je mooie Westerwaldsteigtocht te vieren vind je in het dorpje, het derde restaurant gerekend vanaf het kloostercomplex (Marienthaler Hof)!

– – –

(copyright: JWE van de Poel)