Op een tussendoor vakantietje in Zuid-Limburg ontdekken we dat in de wijde omgeving van het hoog gelegen dorpje Vijlen een aantal horecaondernemers een samenwerkingsverband van ‘kroegjes’ heeft gesloten. De aangesloten kroegjes hebben gemeen dat ze een gastvrije en wandelaarvriendelijke ambiance bieden, gecombineerd met een geheel eigen, vaak nostalgische sfeer. Hier tref je als wandelaar nog het echte Bourgondische Limburg aan. Blijkens het ‘herkenningsschild’ dat op de gevel van de aangesloten ‘kroegjes’ prijkt doen er zo’n 16 bedrijven mee. Het schild vermeldt tevens het bestaan van de Vijlenerberg Kroegjes Routes. En als vervolgens blijkt dat van deze routes een informatief wandelgidsje bestaat, geschreven door Yvonne Cox, wordt het idee van een nieuwe vierdaagse voettocht met rugzak en tent geboren, ditmaal in het zuidoosten van Zuid-Limburg.
De wandelgids ‘Vijlenerberg kroegjesroutes’ bevat bij nadere bestudering veel informatie over het landelijke leven in en de geschiedenis van deze fraaie streek. Verder zijn 16 wandelroutes opgenomen die elf van de zestien aangesloten kroegjes aandoen. Het gaat steeds om rondwandelingen, waarbij een of meer kroegjes worden aangedaan. Voor een vierdaagse rondtocht langs zoveel mogelijk kroegjes is dit concept niet echt bruikbaar, maar natuurlijk inspireren de gekozen routes wél.
– Het passeren van stegelkes is leuk, maar niet altijd ongevaarlijk –
In het gebied van de kroegjes is ook een langeafstandswandeling uitgezet in de vorm van het Krijtlandpad (Streekpad nr.7). Van dit pad bestaat een fraaie, informatieve wandelgids met prachtige uitsneden in kleur van de stafkaarten schaal 1:25.000. De aanduiding in het veld geschiedt met geel/rode strepen.
Als je beide gidsen naast elkaar gebruikt is het vrij simpel om zelf een leuke, vierdaagse, ‘gastronomische’ kroegjestocht door het zuidoosten van Zuid-Limburg – zeg maar rond de Vijlenerberg – te ontwerpen, waarbij het aantal te wandelen kilometers beperkt blijft. Je moet immers tijd overhouden voor kroegjesbezoek!
Voor het overzicht van het gehele gebied is het een goed idee om de wandelroutekaart van Zuid-Limburg van Staatsbosbeheer bij je te steken. Ook deze kaart is op de prettige schaal 1:25.000 uitgevoerd. Méér heb je als documentatie niet nodig.
Deze voettocht start in het hoog gelegen dorpje Reijmerstok, zuidoostelijk van het bekendere dorp Margraten. Midden in de dorpskom, aan de Brede Hoolstraat, vind je een prima parkeerterrein in twee terrassen, waar je de eventueel meegebrachte auto veilig kunt parkeren. Vandaar gaat het via Gulpen, Eys en Vijlen naar Vaals. Vervolgens wandel je via het Drielandenpunt door het omvangrijke Drielandenbos naar het dal van het riviertje de Geul. Via het dorpje Sippenaeken – op Belgisch grondgebied – wandel je naar het gehucht Terziet in het dal van de Geul. De laatste dag gaat het van Terziet naar Slenaken in het dal van het riviertje de Gulp. Tenslotte klim je uit het dal van de Gulp weer naar het startpunt van deze tocht: Reijmerstok.
Deze vierdaagse voettocht van om en nabij 53 kilometer voert door een schitterend, haast on-Nederlands landschap van heuvels en dalen, waarin snelstromende beekjes naar beneden dartelen. Je kunt op de route genieten van talloze fraaie vergezichten en liefhebbers van bossen komen ook aan hun trekken, vooral tijdens de laatste twee dagen van deze tocht. De bekendste riviertjes zijn natuurlijk de Geul en de Gulp, maar ook elders op de route tref je leuke beekdalletjes aan. Voor de campingliefhebbers zijn er voldoende campings op de route. Vrij kamperen in Nederland ligt, zoals bekend, altijd wat moeilijk. Kamperen bij de boer of bij andere particulieren kan dan een aardige tussenoplossing zijn. Alleen de eerste nacht hebben we hiervan gebruik gemaakt.
– Helaas wandel je niet altijd over onverharde paden –
Met behulp van de genoemde wandelkaart van Staatsbosbeheer kunnen op eenvoudige wijze onverharde wegen worden uitgezocht. Maar 100% betrouwbaar is dat niet. Reken erop dat de route van deze voettocht nogal eens over geplaveide of geasfalteerde ondergrond gaat. Dat blijkt in Nederland gewoonweg niet te vermijden! Maar gelukkig zijn er op alle dagen, in het bijzonder de twee laatste dagen, ook veel onverharde paden voor je beschikbaar. Horecabedrijven zijn er op deze ‘kroegjesroute’ meer dan voldoende! Mogelijkheden om te foerageren zijn er ook, vooral in Gulpen en Vaals.
Dag 1: Van Reijmerstok naar Eys (12 km)
Vanaf de parkeerplaats wandel je links de Reijmerstokkerdorpstraat in. Je wandelt langs de kerk en gaat al snel rechtsaf, de Smitsbergweg in. Dit onverharde weggetje komt uit op een ander onverhard pad, de Oude Luikerweg. Je gaat daar over een veldweg rechtdoor, naar de bosrand. Intussen heb je al gemerkt dat je hier in een gebied bent met boomgaarden en – voor een gastronomische tocht belangrijker! – met hopplantages. Bij de bosrand aangekomen ga je over een grasbaan naar links en je neemt het eerstvolgende graspad, langs de hopstaketten, naar rechts. Je daalt af in een fraai beekdalletje en je komt je eerste ‘stegelke’ – Limburgs voor een ‘draaipoortje’ – tegen. Er zullen op deze tocht nog vele stegelkes volgen, die overigens niet altijd eenvoudig en dus veilig te passeren zijn voor mensen met een rugzak. Pas dus op voor het vaak aanwezige prikkeldraad! Je hebt zo een scheur in je bagage.
– Hopstaketten bij Reijmerstok –
Steeds rechtdoorgaand kom je op de dalbodem terecht en je steekt een weiland schuin naar rechts over naar een nieuwe bosrand. Hier volg je het klimmende bospad – het Reijmerstokkermolenvoetpad – naar links en je komt vanzelf uit op een brede grasbaan, waar je een fantastisch uitzicht hebt op het voor je liggende dal van het riviertje de Gulp en de omringende heuvels.
– Afdalen in het prachtige dal van de Gulp –
Al afdalend kom je vanzelf terecht op de Slenakerweg, die door het Gulpdal loopt. Hier linksaf en onmiddellijk weer naar rechts de verharde Pesakerweg in, die je naar het gehucht Pesaken brengt. Langzaam gaat het weer omhoog, maar het wordt pas steil als je in Pesaken naar rechts bent gegaan, de onverharde Kampsweg op. Deze mooie veldweg brengt je in het hoog boven het fraaie Gulpdal gelegen gehucht Crapoel, waar je, eerst linksaf dan rechtsaf gaand, de Lookerheiweg (op de Staatsbosbeheerkaart ‘Lokerpleiweg’ genoemd) gaat volgen tot je, wandelend langs een golfterrein, de rand van het Wageler Bosch bereikt. Hier ga je bij een informatiebord naar links het bos in.
Over een aangenaam bospad wandel je steeds rechtdoor. Op een gegeven moment, nabij de bosrand, ga je rechtsaf en je komt op de Verlorenkostweg uit. Je volgt dit weggetje naar links, laat de Wagelerbosweg rechts liggen en je wandelt richting de grote camping Gulperberg die je schuin links al op de berg ziet liggen.
Bij de campingingang aangekomen kun je eventueel een horecapauze op de camping houden, maar het is leuker om dat pas te doen beneden in het plaatsje Gulpen. Over het stenige pad Oude Gats bereik je het centrum van het gezellige Gulpen. Heel gemakkelijk vind je het eerste officiële ‘kroegje’ van deze Vijlenerberg Kroegjesroute, de Brasserie De Kroon aan de oever van de Gulp, die zich hier in een fotogeniek watervalletje manifesteert.
– Watervalletje in de Gulp in Gulpen –
Na de welverdiende rustpauze in Gulpen volg je het riviertje de Gulp stroomafwaarts en al snel heb je de bebouwde kom weer verlaten. Het stenen voetpad gaat over in een grasbaan en je bereikt het punt waar de Gulp in het riviertje de Geul stroomt. Minder spectaculair dan het lijkt! Je steekt de Geul over en je bereikt de drukke verkeersweg van Valkenburg naar Vaals. Na overgestoken te zijn volg je rechtdoor het geasfalteerde weggetje naar het gehucht Cartils. Links heb je een aardig uitzicht op het kasteel van Cartils.
De boerencamping in Cartils blijkt helaas opgeheven te zijn en de op zich vriendelijke boer wil ons geen kampeeronderdak verschaffen: ‘Ik heb al genoeg ruzie met de buren gehad; waarom schrappen ze mij niet uit dat boekje van jullie?’. Tja!
Iets verderop lijkt een aardig beekdalletje te zijn (voetpad naar de Eysener Bosschen), maar dat levert ons inziens geen aantrekkelijke vrije kampeerplek op. Dan maar de Piepertbroekweg gevolgd, richting het dorp Eys. Een leuk, landelijk weggetje dat al spoedig parallel langs de spoorbaan van de ‘Miljoenenlijn’ loopt. Twee tunneltjes onder het spoor geven ook al geen uitzicht op een fraai kampeerterrein. Daarom maar doorgelopen tot het ‘station Eys’. Ter plaatse wandel je langs een uitgestrekte boomgaard met fruitbomen. Op de geasfalteerde autoweg aangekomen woont de eigenaar van deze boomgaard in het huizenblok aan je rechterhand; het laatste pand. Desgevraagd mochten wij in de fraaie tuin bij de boomgaard kamperen. Hulde aan de gastvrije Limburgers! Na het avondeten in het kamp kun je, als je het wilt, nog een bezoekje brengen aan het nabije dorpje Eys, waar zich het tweede kroegje van deze route bevindt: Herberg Bie de Tantes. Als de herberg onverhoopt is gesloten zul je een ander café moeten bezoeken. Ook al geen probleem in Eys.
– Kamperen bij gastvrije Limburgers in Eys –
Dag 2: Van Eys naar Vaals (14 km)
Het wordt tijd om onze schreden te zetten op het Krijtlandpad, dat hier in de buurt loopt. De route van vandaag volgt grotendeels dit langeafstandspad door ‘het stukske Nederland dat ‘t schoanste is’.
Maar eerst bezoeken we nog even de fraaie winkel tegenover onze kampeerplaats. Een luxe shop met veel etens- en drinkenswaardige producten uit deze streek. Daarna gaan we over de autoweg omhoog richting Wittem tot het kruispunt met de Karstraat. Helaas blijkt ook deze straat inmiddels geasfalteerd te zijn – wat is dat toch in Nederland ?? – want we weten zeker dat deze straat jaren geleden nog een leuke, onverharde veldweg was. Je volgt de Karstraat naar links en je bent op het Krijtlandpad. ‘Straat’ is trouwens een tot misverstand leidende aanduiding, want het gaat in casu om een weggetje dat op de kam van een langgerekte kale heuvel loopt met naar beide kanten toe fraaie vergezichten. Een bomenrij in de verte veraangenaamt het diepteperspectief. Met fraai weer is het hier schitterend wandelen; bij slecht weer zal het hier zeker minder aangenaam zijn. Geen enkele beschutting en de wind heeft vrij spel!
– Schitterende vergezichten vanaf de hooggelegen Karstraat –
Bij de kruising met de autoweg van Eys naar Wahlwiller gaat het Krijtlandpad richting het dorpje Nijswiller. Onze belangstelling voor kunst en kroegje dwingen ons echter om, zo kort nog op het Krijtlandpad, alweer een eigen variantje in te bouwen. Daarom langs de voornoemde autoweg over de Kruisberg naar beneden gewandeld, naar het in het dal van de Selzerbeek gelegen dorpje Wahlwiller. Onderweg worden we tegemoet gefietst door vele wielrenners die hier een col uit de beroemde Amstel Gold Race proberen te bedwingen. En inderdaad … het is hier nogal steil en dat veroorzaakt mooie uitzichten op het Limburgse heuvelland.
In Wahlwiller vind je – uiteraard! – tegenover de kerk een nieuw kroegje uit de serie van de Vijlenerberg kroegjesroutes: Café De Verwondering. En in de kerk – de Sint-Cunibertuskerk – bevindt zich dan een befaamd en ook berucht kunstwerk, de kruiswegstaties van schilder Aad de Haas. Tegen deze staties, in 1947 voltooid, groeide in kerkelijke kring weerstand en ze werden op last van het bisdom Roermond verwijderd. Pas in 1981 mochten de kruiswegstaties, met hulp van bisschop Gijsen, weer in de kerk terugkeren. Ga zelf maar eens kijken waarom deze staties zo bekritiseerd werden. Ook de overige schilderingen in de kerk zijn van Aad de Haas. Hij heeft van deze Wahlwillerse kerk een bijzondere en kleurrijke kerk gemaakt, iets wat je eigenlijk niet verwacht bij het voorbijgaan. De kerk is niet altijd geopend, maar meestal kun je door een traliehek naar binnen kijken.
– Aparte schilderingen van De Haas in de kerk van Wahlwiller –
Na een welkome ochtendkoffie in De Verwondering wandel je vanaf de kerk door een kort straatje naar de drukke autoweg naar Vaals. Je steekt over en gaat schuin naar links de berg op over een veldweg, Hofkensgats geheten. Op de top van de berg aangekomen, bij een wegkruis, kun je opnieuw genieten van mooie vergezichten. Vervolgens ga je linksaf, een andere veldweg op die je, alsmaar rechtdoor gaand, weer op het Krijtlandpad brengt in de buurt van het gehucht Hilleshagen. Vanaf hier blijf je voorlopig op het Krijtlandpad. Over een dalend voetpad bereik je het mooie dal van de Lombergbeek. Door dit beekdal lopend kom je uiteindelijk, via het gehucht Melleschet, in de buurt van het dorp Vijlen, het hoogst gelegen dorp van Nederland (200m boven NAP). De kerk van dit dorp – de Sint Martinus –, met de hoogste torentop van Nederland (242m boven NAP), heb je tijdens deze voettocht al geruime tijd in het zicht gehad als een betrouwbaar baken in het Limburgse heuvelland. Nu je er vlak onder loopt is het uitzicht op kerk en dorp alleen nog maar spectaculairder.
– De kerk van Vijlen, baken in het Limburgse heuvelland –
Na een klimmetje uit het dal bereik je nabij de kerk de hoofdstraat van Vijlen en het kroegje A gen Kirk, gezellig volgepropt met heiligenbeelden, religieuze schilderijen, kruisen, bijbeltjes en andere boeken. Een gammele piano ontbreekt niet in het interieur. Vriendelijk personeel, leuke gasten, lekker eten … kortom een prima plek voor een lunchstop! Probeer het fruitige lokale biertje ’t Nunke.
– A gen Kirk, de heilige moeder van alle Vijlenerberg kroegjes –
Na de lunch loop je een kort stukje in zuidelijke richting en slaat dan – afwijkend van het Krijtlandpad ! – schuin links het straatje Hopschet in. Dit straatje maakt een bocht naar rechts en als je dan steeds rechtaan houdt verlaat je de dorpskom en kom je uit op een veldweg (hier gasse genoemd) tussen Vijlen en het verderop gelegen gehucht Harles. Een heel leuk paadje door akkers en weiden en beter dan de verharde weg die door het Krijtlandpad wordt gevolgd. In Harles pik je het Krijtlandpad weer op en na korte tijd ben je al in het volgende dorpje op je route: Holset. In dit leuke dorpje staat een opmerkelijk kerkje, gewijd aan de Heilige Genoveva, gespecialiseerd in oogziekten. Binnen in het kerkje is gratis geneeskrachtig water te verkrijgen. Tegenover het kerkje vind je Café Herberg Oud Holset, alweer een kroegje uit de serie. Dat ontlokt in je wandelgezelschap wellicht de opmerking “Moeten we nou alweer naar de kroeg?”, maar ja: afgesproken is afgesproken!
– Het kerkje van Holset –
Dan gaat het op weg naar Vaals, de eindbestemming van deze dag. Langzaam daal je over een asfaltweggetje het beekdal van de Zieversbeek in. Nou ja … dal is wellicht een wat groot woord voor flauwe rimpelingen in het hier weidse landschap. Nabij de beek gaat het over het Krijtlandpad naar links, maar al gauw krijgen we in de gaten dat wandelgids en werkelijkheid op gespannen voet met elkaar staan. Of zouden we ons vergist hebben? Het geeft allemaal niet, want de richting is goed … naar de drukke autoweg van Gulpen naar Vaals. Je komt uit op een nieuw, van palen voorzien, paadje dat uiteindelijk uitkomt bij een sportveld. We besluiten nog niet rechtstreeks naar de beoogde camping Gastmolen te lopen, maar eerst nog een bezoekje te brengen aan het gehucht Oud-Lemiers dat over een kasteel beschikt.
Daarvoor wandel je rechts om het sportveld heen en na weer rechtsaf gegaan te zijn bereik je bij een op een seksclub lijkend pand de drukke weg naar Vaals. Na overgestoken te zijn bereik je over een aardig landweggetje het pittoreske gehucht Oud-Lemiers. Om het kasteel te zien moet je nog even doorlopen over mooie lanen. Bij aankomst blijkt dat het kasteel privé eigendom is en nog wordt bewoond. De eigenaar, tevens tuinman, is echter bereid om ons toe te laten op zijn landgoed, zodat we zijn ‘huis’ toch van nabij kunnen zien.
– Rustiek wandelen in het Limburgse heuvelland –
Na terugkomst in Oud-Lemiers steek je het bruggetje over de Selzerbeek over en je bent in Duitsland. Vandaar volg je het beekje richting Vaals – over de laag gelegen Senserbachweg – en na ongeveer een kilometer wandelen krijg je aan de rechterkant de op Nederlands grondgebied liggende camping Gastmolen in zicht. Over een bruggetje over de Selzerbeek bereik je de camping. Je staat daar het aardigst op het speciale natuurkampeerterrein (natuurkampeerkaart verplicht); maar ook elders op deze camping zijn leuke plekken.
Voor de horeca zul je ’s avonds naar Vaals moeten wandelen. Naar de grens is het nog een heel eind, maar als je na de rotonde bij het begin van de bebouwde kom de eerste straat naar rechts volgt (Patersweg), kom je een aardig café tegen. Het heet Taverne Chalet en is een ‘niet aangesloten kroegje’. Gastronomisch overspel, zou je kunnen zeggen.
Dag 3: Van Vaals naar Terziet (15 km)
Van de camping terug naar het Krijtlandpad kan op twee manieren. Terug naar de rotonde van gisteravond en daar het pad oppikken. Je kunt ook kiezen voor een ‘ommetje’ door Duitsland, dat je bij de officiële grensovergang tussen Vaals en Aken brengt. Kies je voor het ommetje, dan verlaat je de camping op de wijze waarop je gisteren bent aangekomen, over de Selzerbeek. Je steekt de Senserbachweg over en je beklimt de heuvel over een avontuurlijk voetpaadje door het struweel. Je komt terecht op de hoger gelegen Schneebergweg – een wat overdreven benaming wellicht – en na rechtsaf gegaan te zijn volg je dit geasfalteerde weggetje door het glooiende landschap met hier en daar wat bos. Ook is hier een golfterrein. Na ruim een kilometer wandelen bereik je een hoog punt met mooie uitzichten op Vaals en later Duitsland en daar ga je rechtsaf over een veldweg naar het nabije bos (Wachtelkopf). Door het bos gaand bereik je in de afdaling op een T-splitsing een autoweg die je na rechts volgt. Je neemt de eerstvolgende asfaltweg naar rechts en in een nabije duidelijke bocht naar rechts ga je linksaf het fiets-/voetpad naar Vaals op. Dit pad brengt je naar de Grensstraat in Vaals. Het doet hier nog landelijk aan, aan de rand van de bebouwde kom. Al snel ben je echter bij het voormalige grensstation en je loopt naar rechts de drukke Maastrichterlaan in, waar je veel drukte, cafés en winkels aantreft.
– Uitzicht op Vaals vanaf de Vaalserberg –
Na te zijn overgestoken loop je de klimmende Kerkstraat in en na het passeren van de kerk van Vaals bereik je bij een aardig dorpspleintje naar rechts toe gaand het Krijtlandpad. Je kunt echter ook naar links gaan en dan bereik je al snel weer de grens – let op de stenen afzettingen hier, midden op straat! –, waar je naar rechts gaat langs enige bebouwing. Al snel wordt dit pad onverhard en langzaam begin je de beklimming van ‘onze’ beroemde Vaalserberg. Het landschap is hier bijzonder fraai. Bij de bosrand aangekomen, in de buurt van een hoge woontoren, is het even onduidelijk hoe te lopen. Wij liepen even naar links – vanwaar een mooi uitzicht op Vaals – en direct weer naar rechts het bos in. Als je vervolgens steeds rechtsaan houdt bereik je ‘vanzelf’ weer het parcours van het Krijtlandpad, dat vanaf hier langs de grens naar het Drielandenpunt loopt. Een mooi bospad zonder hinderlijk autoverkeer. Dat verkeer ontmoet je pas als je boven bent, bij het hoogste punt van Nederland op 321m hoogte. De Taverne De Grenssteen – ook een kroegje van de Vijlenerberg Kroegjesroutes – kun je gewoon niet missen. Het is hier altijd druk en eigenlijk is deze taverne geen echt kroegje. Maar voor een koffiestop is het mooi genoeg.
– Jezus praat ook Limburgs! –
Ter plaatse blijkt het hoogste punt van Nederland niet samen te vallen met het Drielandenpunt, vandaar dat je twee monumentjes ziet, allebei met fotograferende dagjesmensen. Altijd leuk! Overigens was dit drielandenpunt in vroeger tijden zelfs lange tijd een ‘vierlandenpunt’, want toen reikte ook de grens van het ministaatje Neutraal-Moresnet, dat van 1816 tot 1919 heeft bestaan, aan ‘ons’ drielandenpunt. Liefhebbers raadplegen het internet over deze historie!
Na de koffiestop verlaat je het drielandenpuntterrein en je volgt het Krijtlandpad westwaarts, langs de grens met België, een mooi, bosrijk traject. Bij een bosrand gaat het – even zoeken – rechtsaf en je volgt een flink dalend pad naar het gehucht Wolfhaag. Na de autoweg Vaals – Gemmenich overgestoken te zijn wandel je over geasfalteerde weggetjes … ja, ook hier … door Wolfhaag, waar luxe en vervallen aandoende panden elkaar afwisselen. Het asfalt neemt de mooie uitzichten niet weg en naar links gaand bereik je opnieuw de bosrand, nu van de Malensbossen. Na een flinke klim over een leuk bospaadje krijg je een heuse, duidelijk zichtbare, grafheuvel in het vizier. Je loopt er omheen en het gaat noordwaarts. Verderop, bij de autoweg Epenerbaan, is er alweer een grafheuvel te zien. Vandaar kronkelt het Krijtlandpad op aantrekkelijke wijze door het Holsetterbos en het Kerperbos naar het volgende ‘officiële’ kroegje op je route: het boscafé Het Hijgend Hert. Een echte ‘berghut’ met veel openhaardhoutopslag. Het kan hier vrij druk zijn met dagjesmensen. Maar het bier smaakt hier best.
– Het Hijgend Hert, de enige zelfbenoemde berghut van Nederland! –
Je blijft het Krijtlandpad volgen door het fraaie, erg geaccidenteerde bos. Na het opnieuw bereiken van de Epenerbaan is het even opletten, aangezien we kiezen voor een variant van het Krijtlandpad naar het gehucht Cottessen. Even oversteken, schuin links naar beneden naar opnieuw de hier sterk slingerende Epenerbaan en dan het dal van het bekende riviertje de Geul in. Een fraai parcours met mooie uitzichten!
– Bij Cottessen wandel je het fraaie dal van de Geul in –
In Cottessen passeer je wat authentieke Limburgse panden met vakwerk en je komt langs een camping.
Bij de Geul aangekomen volg je het voetpad naar links en al snel overschrijdt je de grens met België. Het uitzicht op de camping in België is niet fraai, maar je moet er even overheen. Op de camping houd je rechtsaan, je steekt opnieuw de Geul over en je begint de klim over een geasfalteerd weggetje naar het Belgische dorpje Sippenaeken. Het hooggelegen kerkje is je richtpunt. In Sippenaeken vind je opnieuw een officieel kroegje uit de serie: Auberge Le Barbeau. Dit oogt wél als een authentiek kroegje en ondertussen zul je wel weer dorst hebben.
Na de middagstop doe je het laatste stuk van de route van vandaag. Je volgt enige tijd de klimmende autoweg naar het westen, je passeert de zijweg naar Epen en gaat bij een horecabedrijf naar rechts. Het is even zoeken en sluipen tussen de bebouwing alhier, maar al snel vind je de veldweg naar Terziet. Prachtige uitzichten ook hier op het dal van de Geul en op het prachtige Belgische Chateau de Beusdaal.
– Het Chateau de Beusdaal in het dal van de Geul –
Niet te geloven dat je hier in Nederland bent! Naar links zie je in de diepte al enige kleine campings, op Nederlands grondgebied, liggen. Kort na het bereiken van het asfaltweggetje naar Epen ga je linksaf over een leuk graspad steil naar beneden naar het gehuchtTerziet. Wij kiezen voor camping Het Bovenste Bos. Een prima camping, zonder café weliswaar, maar de eigenaar wil je desgewenst vast wel wat te drinken verkopen voor het avondvermaak.
Dag 4: Van Terziet naar Reijmerstok (12 km)
De laatste dag van deze voettocht volg je weer grotendeels het Krijtlandpad. Vanaf de camping wandel je langs de verderop liggende camping Alleleijn naar het fraaie hellingbos Bovenste Bos. Na een klauterpartijtje in het bos bereik je weer het parcours van het Krijtlandpad en het gaat naar links. Er volgt een bosrijk pad door eerst het Bovenste Bos en later het Onderste Bos. Grote verschillen zie je niet! Uiteindelijk bereik je de autoweg tussen Epen en Slenaken. Over een fietsvoetpad wandelend richting Slenaken bereik je, zuidelijk van het dorp Heijenrath, alweer een officieel kroegje: Herberg De Smockelaar, dat formeel onder Slenaken valt; maar daar ben je nog niet! Het ziet er allemaal nieuw uit en je kunt hier genieten van heerlijke ochtendkoffie.
Na de koffie wandel je nog even over het asfaltweggetje, maar bij een bocht naar rechts begint een aardige veldweg die naar beneden loopt, het dal van het riviertje de Gulp in. Al wandelend kun je genieten van een bijzonder fraai uitzicht op het in het dal gelegen dorpje Slenaken. Slenaken trekt vele dagjesmensen en er is dus voldoende horeca, maar ja … dat zou nu te gek worden!
– Fraai uitzicht op Slenaken in het dal van de Gulp –
Daarom maar snel weer op pad, wandelen langs de Gulp in noordelijke richting, richting Gulpen, over een variant van het Krijtlandpad. Een prachtig sentier is het hier, zo langs de oevers van de Gulp die dan eens nabij is en dan weer verderaf. Op een gegeven moment beklimt het pad de heuvels en het Krijtlandpad gaat verder over de Limburgse hoogten. Daar waar het officiële pad naar rechts gaat, ga je linksaf en je volgt een graspad terug naar de Gulp. Onderweg passeer je weer vele stegelkes en het landschap blijft onverminderd fraai.
– Het dal van de Gulp tussen Slenaken en Karsveld –
Je komt door het gehucht Karsveld, voorzien van een gelijknamig kasteeltje. Het gaat hier nog even rechtdoor door het Gulpdal tot de volgende splitsing van veldwegen. Daar verlaat je, naar links toe gaand, het mooie voetpad door het Gulpdal, je steekt de Gulp en de autoweg over en je begint aan de slotklim van deze voettocht over een veldweg, de Elsebergweg. Natuurlijk kijk je nog een laatste keer achterom om van het fraaie landschap van het Gulpdal te genieten. En dan arriveer je weer op de hoogvlakte en bereik je na enige tijd de bebouwde kom van Reijmerstok, waar je deze schitterende vierdaagse voettocht beëindigt. En waar kan dat beter dan op de fraaie binnenplaats van lunchcafé De Puthof, een voormalige boerderij en het meest bekende huis van Reijmerstok?
– – –
(copyright: JWE van de Poel)