HENNEF (SIEG) – KÖNIGSWINTER
Onze voettocht door het mooie Westerwald, aan de oostzijde van de rivier de Rijn, gaf ons voldoende inspiratie om opnieuw op pad te gaan aan die zijde van de rivier. Ons oog viel daarbij op het Bergische Land en het Siebengebirge. Het Naturpark Siebengebirge – een laaggebergte, de hoogste ‘toppen’ blijven ruim onder de 500 meter – ligt ten zuidoosten van de voormalige Westduitse hoofdstad Bonn. Onmiddellijk ten noorden daarvan ligt een tweede, al even prachtig natuurpark: het Naturpark Bergisches Land. Ook hier hoef je – anders dan de naam wellicht doet vermoeden – geen hoge bergen te verwachten. Het Bergische Land is feitelijk een heuvelachtig gebied. Zo af en toe moeten daar toch tamelijk steile hellingen worden beklommen of afgedaald. De laatste 60 kilometers van de 262km lange ‘Bergische Weg’ – die van Essen in het Ruhrgebied naar de Drachenfels bij Königswinter am Rhein voert – slingeren door beide natuurparken.
– Het fraaie dal van de Sieg bij Hennef –
Wie meer van dit gebied en de wandelmogelijkheden aldaar wil weten kan terecht op de informatieve internetsite http://www.bergisches-wanderland.de/ Daar vind je ook de 14 etappes van de Bergische Weg met bijbehorende overzichtkaartjes. Onze voettocht volgt in hoofdzaak de 12e tot en met de 14e etappe. Van de Bergische Weg bestaat een ‘Wanderführer’ van Guido Wagner en Steffi Machnik, via internet verkrijgbaar. Wij gebruikten slechts de Leporello Wanderkarte van de Bergische Weg in de schaal 1:30.000. Deze geplastificeerde kaart laat zich als een harmonika opvouwen, is dus makkelijk bij je te steken en gaat niet snel kapot. Op deze kaart vind je de voornaamste bezienswaardigheden onderweg, afstandsaanduidingen, hoogtelijnen, bijzondere objecten zoals kerken, hotels, kroegen, schuilhutten, kampeerplaatsen et cetera. Deze wandelkaart haalt zeker niet het niveau van een stafkaart 1:25.000 van bijvoorbeeld de Eifelverein. Maar onderweg staat het pad bijzonder goed aangegeven door middel van oranje-achtige schildjes met daarop het logo van de Bergische Weg – een prachtige routekrul – dus je zult niet snel verdwalen. En als je – zoals wij dit keer – de route ook nog eens downloadt op een Garmin GPS-apparaat, weet je onderweg altijd precies waar je bent en levert geen enkel kruispunt nog raadsels voor je op. Verder word je door Garmin voortdurend geïnformeerd over de reeds afgelegde en nog af te leggen afstand, de hellingspercentages, de gemiddelde snelheid en nog veel meer. Toch wel handig, zo’n apparaat erbij!
Onze voettocht is een tocht ‘in lijn’. Het startpunt is het stadje Hennef aan de rivier de Sieg, een zijrivier van de Rijn. Eindpunt is het aan de Rijn – onder de beroemde Drachenfels – gelegen plaatsje Königswinter. Eventueel meegenomen auto’s kun je in Königswinter parkeren. Op enkele minuten lopen van het Bahnhof vind je genoeg plekken waar je gratis een paar dagen achtereen kunt parkeren. Van Königswinter ga je per trein naar Hennef (Sieg), een reisje van ongeveer 40 minuten, inclusief een overstap in Troisdorf. De trein rijdt elk half uur, dus je zult hem niet snel missen.
De eerste (mid)dag wandel je, deels over een zelf gekozen route, naar het dorpje Bröl, gelegen aan het gelijknamige riviertje, dat op zijn beurt een zijriviertje is van de Sieg. De volgende dag voert je pad langs het prachtige uitzichtpunt Stachelberg naar het middeleeuwse ministadje Stadt Blankenberg en vervolgens verder naar het bedrijvige plaatsje Uckerath. De derde dag wandel je naar het Naturpark Siebengebirge en je eindigt bij het dorp Ittenbach, westelijk van de drukke Autobahn Oberhausen-Frankfurt am Main. De laatste dag gaat het door de zwaar beboste heuvels van het Siebengebirge – langs de Löwenburg – naar het aan de Rijn gelegen dorp Rhöndorf, waar de klim begint naar de beroemde Drachenfels: het officiële eindpunt van de Bergische Weg. Vanaf de Drachenfels, vanwaar je een imponerend uitzicht hebt op het dal van de Rijn, het Siebengebirge en de Eifel, wandel je de laatste kilometers van deze voettocht over een ‘Zuweg’ van de Bergische Weg – aangegeven met blauwe bordjes – naar het Bahnhof van Köningswinter.
Onderweg tref je geen officiële kampeerterreinen aan. Je zult dus driemaal je eigen kampterreintje moeten vinden, wat je vooraf thuis al zou kunnen voorbereiden met gebruikmaking van de Wanderkarte in combinatie met het computerprogramma Google Earth. Sowieso levert het vinden van een geschikt kampeerplekje naar onze ervaring in Duitsland nooit een probleem op. De mensen zijn doorgaans zeer gastvrij en helpen je graag.
– Een mooi doorkijkje op de Bergische Weg bij Happerschoβ –
Onze voettocht over de Bergische Weg verloopt grotendeels over ‘onverharde paden’, wat wil zeggen dat asfalt binnen de perken blijft. Maar zoals bekend voelen ‘onverharde paden’ in Duitsland niet altijd comfortabel aan. Veel wandelpaden worden nogal eens voorzien van losse steenslag, hetgeen op den duur toch als ‘hard’ kan worden ervaren. Qua afwisseling in ondergrond heeft de tweede wandeldag zonder meer het meeste te bieden. Deze dag doet ook het meest van alle dagen een aanslag op je klim- en daalspieren en op je uithoudingsvermogen.
Op deze vierdaagse voettocht kom je een aantal bezienswaardigheden tegen: het Kloster Seligenthal, het Wahnbachstuwmeer, het reeds genoemde uitzichtpunt Stachelberg, de daarbij in de buurt liggende Stadt Blankenberg en tenslotte de Drachenfels en Schloss Drachenburg. Maar het aantrekkelijke van deze tocht zit vooral in ‘de kleine dingen’: het mooie landschap van beekdalen met bossen, weiden en akkers – over het algemeen niet spectaculair wellicht – maar toch gevuld met mooie vergezichten en panorama’s, de rustige dorpjes waar het leven tot stilstand lijkt te zijn gekomen, en het landelijke leven in een toch vrij drukke omgeving. De enige ‘stoorzenders’ in de rust zijn, voor die daar niet van houdt, de vliegtuigen die komen en gaan naar de nabije – kennelijk drukke – luchthaven Köln/Bonn.
– De middeleeuwse Stadt Blankenberg, gezien vanaf de Stachelberg –
Onderweg tref je, de eerste dag uitgezonderd, maar weinig horecabedrijven aan. Foerageren is vaker mogelijk: in Hennef, Uckerath en Ittenbach zijn voldoende winkels. De door ons gekozen kampplaatsen bij Uckerath en Ittenbach geven desgewenst gelegenheid tot avondlijk bezoek aan een Kneipe of een wat luxere horeca-inrichting. Maar nergens op deze tocht zal het je, al dan niet met enige moeite, aan iets ontbreken. Op stap dan maar!
Dag 1: Van Hennef (Sieg) naar Bröl (13 km)
Vanaf het Bahnhof van Hennef kun je via een blauwe ‘Zuweg’ naar de Bergische Weg wandelen en dan verder naar het dorp Bröl. Maar in dat geval wordt de eerste middag-etappe van deze voettocht wel erg kort en mis je bovendien twee bezienswaardigheden. Daarom volgen we een eigen variant, die trouwens voor een groot deel over de Bergische Weg gaat, maar dan – tijdelijk – in tegengestelde richting.
Vanaf het Bahnhof wandel je – al dan niet via de officiële Zuweg – zo direct mogelijk naar de oever van de rivier de Sieg. Daar vind je een aantrekkelijke wandelpromenade langs de rivier, die je stroomafwaarts volgt tot buiten de bebouwde kom van Hennef. Vlak voor een autobrug over de Sieg sla je rechtsaf een veldweg in richting de rivier. Je komt onder de brug terecht waar men veel steentjes heeft gedeponeerd. Onder de brug schuin rechts aanhoudend bereik je het vervolg van de veldweg en je volgt dit pad langs de oever van de Sieg. Je bevindt je onmiddellijk al in een aantrekkelijk landschap. Doel is de fiets/voetbrug over de Sieg die je in de verte reeds kunt waarnemen. Helaas loopt het pad niet helemaal direct door naar deze brug, maar dat hindert niet echt. Via een klein ommetje door het grasland bereik je al snel de brug, die er imposant uitziet voor slechts voet- en fietsverkeer. Vanaf de brug heb je een mooi uitzicht op het dal van de Sieg en aan de overkant tref je de eerste horeca-uitspanning op deze voettocht aan, restaurant Sieglinde.
– Bij Hennef kom je al snel op een mooi graspad terecht –
Via trappen bereik je de Siethenstrasse, de autoweg door het aan deze zijde van de rivier gelegen gehucht en je gaat daar rechtsaf. Daar waar deze autoweg na zo’n 200 meter langzaam naar links afbuigt gaat aan de overkant een ventweggetje schuin omhoog. Je wandelt daar tussen de huizen door en je komt vanzelf op een aardig wandelpad terecht, dat je de heuvel op voert. Na de tweede stenen trap in dit pad kom je op een grasbaan uit, waar je linksaf slaat. Steeds maar doorlopend kom je dan vanzelf uit op de Bergische Weg, die je naar links toe gaat volgen. Onderweg krijg je een mooie vergezicht voorgeschoteld in het dal van de Sieg. Het pad gaat op den duur de bossen in en je passeert een leuk beekdalletje, waar even steil afgedaald dient te worden in het dal van de Wahnbach. Dan passeer je de eerste bezienswaardigheid van vandaag, het in het beekdal gelegen franciscaner klooster ‘Seligenthal’ of wat daarvan nog over is. Dit klooster werd in de 13e eeuw gesticht. De bij het klooster behorende Antoniuskerk is, na restauraties, behouden en is een van de oudste franciscaner kerken van Duitsland. In de overige gebouwen bevindt zich een, mogelijk welkome, horeca-uitspanning, Klosterhof Seligenthal.
Niet ver van het ‘klooster’ klim je over de Bergische Weg naar de tweede bezienswaardigheid van vandaag: het grote stuwmeer ‘Wahnbachtalsperre’. Het uitzicht vanaf de dam op het meer en de omringende bossen is bijzonder fraai en ter plekke is een kleine schuilhut. Het stuwmeer is in de jaren vijftig van de vorige eeuw aangelegd, is bijna zes kilometer lang en tot maar liefst 124 meter diep! Het water is bedoeld voor de drinkwatervoorziening in deze druk bevolkte regio.
– De Wahnbachtalsperre is de moeite van een rustpauze waard –
Dan gaat het weer verder over de Bergische Weg, nu richting het hooggelegen dorp Happerschoβ. Het uitzicht op het stuwmeer verdwijnt door de bossen al snel en na korte tijd wandel je langs de bebouwde kom van Happerschoβ. In onze variant verlaat je de Bergische Weg op het punt waar dit pad, naar links toe, weer in de natuur verdwijnt. Je loopt nog enige tientallen meters door en slaat dan rechtsaf het dorp in. Als je koers zet richting de kerk kan bistro-café ‘Zur Linde’ je niet ontgaan en je wordt daar vriendelijk ontvangen voor, in ons geval, de eerste horecastop van deze voettocht.
Het wordt na een verdiende pauze tijd om de Bergische Weg weer eens op te zoeken, maar dan in de goede richting en dat is ‘zuid’. Op zich geen moeilijke klus, want je kunt vanaf de kerk wandelpad X12 volgen in zuidelijke richting. Je steekt aan de rand van de bebouwde kom een autoweg over en je bevindt je weer op een mooie veldweg met fraaie vergezichten richting het dal van het riviertje de Bröl. Na zo’n 400 meter kom je opnieuw terecht op de Bergische Weg, die je vanaf hier de gehele voettocht blijft volgen. Al snel gaan wandelpad X12 en de Bergische Weg hun eigen parcours volgen en je gaat, rechtsaf dalend, het bos in, dat het dal van het riviertje de Bröl flankeert. Beneden aangekomen kruis je opnieuw een drukke autoweg en je volgt de Bergische Weg die hier begint aan een lus door het prachtige Bröltal. Over een smalle voetbrug bereik je de overzijde van de Bröl en je wandelt over een aangenaam bospad richting het dorp Bröl. Helaas of niet, met het klimmen is het vandaag nog niet gedaan! Vlak voor het dorp gaat het pad onverwachts nog flink de hoogte in. Na de bijbehorende afdaling sla je, bij visvijvers, links af. Je gaat over een bruggetje opnieuw de Bröl over en onmiddellijk naar links gaand bereik je het, thuis al ontdekte, kampterrein voor vanavond: een kinderspeelplaats annex voetbalveld, direct aan de oever van het riviertje.
– Kamp 1 bij Bröl is een prima overnachtingsplek –
Gelukkig klopt het allemaal en is vrij kamperen hier geen probleem. Water halen kun je in het eerste huis van het dorp Bröl aan de linkerkant van de weg. Gastvrije mensen daar. Bröl beschikt niet meer over een café, maar in het centrum van het dorp – niet meer dan een paar honderd meter lopen – vind je tegenwoordig het Turkse pizzeria-restaurant ‘Barban’, waar men overigens om religieuze redenen geen alcohol verkoopt. Maar daarom niet getreurd, want aan de overzijde van de weg bevindt zich een benzinepomp, waar men tot 22.00u bier, wijn, frisdrank, whisky en nog vele andere heerlijkheden in de aanbieding heeft. Genoeg in ieder geval om een leuke avond in je eerste kamp te hebben.
Dag 2: Van Bröl naar Uckerath (18 km)
De eerste paar kilometers van deze tweede wandeldag loopt de Bergische Weg gelijk op met het eerder al belopen wandelpad X12. Aanvankelijk volg je nog even het mooie dal van het riviertje de Bröl, maar al snel gaat het haaks naar rechts het stille woud in. Langzaam klimt het pad, dat hier en daar aantrekkelijke sentier-achtige trekjes krijgt, door de fraaie bossen. Echte, soms smalle, paden die alleen voor wandelaars zijn bestemd en die door mooie natuur slingeren. ‘Nur wo du zu fuss warst, bist du auch wirklich gewesen’, zei Goethe al en dat blijkt op deze voettocht weer helemaal waar te zijn.
Een op de Wanderkarte ingetekende Schutzhütte, waar de Bergische Weg en de X12 opnieuw uit elkaar gaan, treffen we niet aan. We gaan daar naar rechts en komen in de buurt van het gehucht Oppelrath, alwaar je vanaf de 220m hoge Oberhalberg weer een mooi vergezicht hebt. Op de achtergrond valt een puntige berg op met daarbovenop iets van een antennemast. Het gaat om de Groβer Ölberg, met 460m de hoogste top van het Siebengebirge. Deze opvallende berg blijft enige dagen goed in zicht en biedt dus een goed oriëntatiepunt.
We dwarsen opnieuw een zwaar bebost beekdal en klimmen dan het woud uit naar het hooggelegen gehucht Honscheid waar het leven tot stilstand lijkt te zijn gekomen. De Bergische Weg draait achter het uit 1860 daterende Agatha-kapelletje rechtsom en penetreert opnieuw, over een echt en aantrekkelijk sentier, het dal van een zijbeek van de rivier de Sieg, de Marksbach dit keer. Je komt uiteindelijk uit op een breder wandelpad, dat je naar rechts volgt. Na 300 meter start de Bergische Weg naar rechts toe de forse en dus inspannende klim naar de 210m hoge Stachelberg. Het panorama vanaf deze berg, die ook wordt gebruikt als startplaats voor hanggliders, is fenomenaal. Het prachtige dal van de Sieg, de Groβer Ölberg, maar vooral ook het uitzicht op de aan de overzijde van de Sieg gelegen Stadt Blankenberg is geweldig. Ter plaatse vind je een zitbankje en een Schutzhütte.
– De Stachelberg biedt een schitterend panorama op het Siegdal –
Over een steil rotsachtig pad, met hier en daar een zekering in de vorm van een stevige geplastificeerde kabel, gaat het vanaf de Stachelberg weer naar beneden, het dal van de Sieg in. Het sentier doet hier een rechtstreekse aanslag op je spieren en gewrichten! Maar de schoonheid van het pad is er niet minder om.
– De Bergische Weg is hier en daar goed gezekerd –
Beneden op dalniveau aangekomen bereik je een breder voetpad door het struweel langs de rivier dat je naar een spoorbrug over de Sieg brengt. Hier wijkt het parcours op de kaart iets af van het echte parcours in het veld. Je gaat niet door het dorpje Auel, maar volgt de spoorbaan naar rechts toe over een mooi, landelijk paadje. Bij de volgende spoorbrug – de Sieg meandert hier wat – steek je het spoor over en volg je opnieuw de rails, over de spoorbrug. Je ziet inmiddels op de heuvel de ruïne van de Burg van Stadt Blankenberg. De Burg dateert uit de 12e eeuw en was van de graven van Sayn. Maar ook het aantrekkelijke middeleeuwse stadje zelf beschikt nog deels over stadsmuren. Je komt er door een autoweg over te steken en dan vervolgens in de buurt van een horeca-uitspanning een stenen trap te beklimmen. Stadt Blankenberg is klein maar fijn. Je vindt er nogal wat huizen in vakwerkbouw, een paar oude stadstorens – waaronder de Katharinenturm – en een wijnbouwmuseum in het Runenhaus. Natuurlijk kun je hier een lunchpauze of een horecastop houden.
– Middeleeuwse muren horen bij een middeleeuws stadje –
Na het plezierige oponthoud in Stadt Blankenberg volg je, langs de Katharinenkirche en de stadsmuren, de Bergische Weg die vanaf hier een mooi parcours gaat volgen door een volgend beekdal, dat van de Ahrenbach. Het sentier lijkt hier tijdelijk door een echte jungle te gaan. Schitterend! Nabij het gehucht Beiert steek je de beek over en klim je door een aantrekkelijk landschap van golvende bossen en weiden naar de hoogvlakte toe. Onderweg steek je nog een autoweg over. Uiteindelijk kom je in open weidelandschap op een driesprong uit, waar je naar rechts gaat. Je loopt dan over een landweggetje naar het verderop gelegen dorp Uckerath. Een door ons van tevoren uitgezochte kamplokatie blijkt bij aankomst minder geschikt vanwege het hellende terrein. Maar niet getreurd, want links in de verte zijn in het dorp de contouren van een boerderij zichtbaar. Daar aangekomen blijkt het om een boerderij annex slachterij te gaan, waar men midden in de nacht, om 03.00u, start met het slachten van varkens. Wij mogen echter wel op een weitje naast het ‘abattoir’ staan, een weitje met ook nog eens een mooi uitzicht op de omgeving. Eventueel benodigde winkels en horecabedrijven bevinden zich in de onmiddellijke nabijheid van deze tweede kampplek, dus wat wil je nog meer na een behoorlijk vermoeiende wandeldag?
– Kamp 2, bij Uckerath, biedt een mooi vergezicht –
Dag 3: Van Uckerath naar Ittenbach (18 km)
De derde dag van deze voettocht biedt minder vermoeienissen wat stijgen en dalen betreft dan gisteren. Maar het parcours is, ofschoon nog steeds grotendeels onverhard, hier en daar toch wat ‘stenig’. Maar dat maakt wel dat er qua snelheid vorderingen kunnen worden gemaakt, ook al is dat niet ons oogmerk.
– Nog ruim 22 kilometer lopen naar de Drachenfels! –
De Bergische Weg blijft in de omgeving van Uckerath nog even op de hoogvlakte. Nadat je de bebouwde kom langs een autoweg hebt verlaten, gaat het al snel rechtsaf naar het gehucht Hollenbusch. Wat verderop kom je opnieuw in een beekdal terecht, dat van de Derenbach. In dit rustige dal is er weer volop groen en dat maakt dit gedeelte van de Bergische Weg tot een aantrekkelijk wandelparcours. Na enige kilometers passeer je een paar visvijvers en je komt uit op een asfaltweggetje. Naar rechts toe gaand bereik je vrijwel onmiddellijk het kruispunt met een drukkere autoweg. Daar gaat het naar rechts, langs de autoweg. Gelukkig verblijf je hier maar kort, want na een paar honderd meter, bij het dorpje Hermesmühle, steek je alweer over. Je wandelt even door de dorpskom, maar al snel ben je weer in de natuur van mooie bossen en weiden op weg naar het volgende dorp op de route. Onderweg heb je hier en daar nog een mooi vergezicht.
– De Bergische Weg voorbij Hermesmühle biedt mooie uitzichten –
Uiteindelijk kom je uit bij het hooggelegen dorp Wellersberg, waar op zich geen noemenswaardige zaken zijn, of het zouden de twee stenen of bronzen – dat kon niet goed worden vastgesteld – giraffen moeten zijn, die de ‘afslag’ naar het volgende dorp markeren.
Na alweer een, ondiep, beekdalletje in open landschap te hebben gekruist kom je terecht in het dorpje Bennerscheid, dat je al een tijdje, links voor je, hebt kunnen zien liggen. Veel meer dan een dorpspomp met een zitje erbij is hier niet en een op de kaart aangegeven ‘Schloss’ wordt voor degenen die netjes op de Bergische Weg blijven evenmin zichtbaar.
Liefhebbers van fraaie bossen komen vanaf Bennerscheid aardig aan hun trekken. De Bergische Weg slingert zich, op weg naar het Naturpark Siebengebirge, zonder al te veel steile hellingen door uitgestrekte bosgebieden, waar het heel plezierig wandelen is. Af en toe passeer je een open enclave in het bos, met daarin een hoog gelegen dorpje, waar de stilte regeert. Eerst is dat Wilmeroth en later, na de passage van het Heisternbusch, Nonnenberg. In dit laatste plaatsje kruis je een autoweg en door een reclamebak aan een lantaarnpaal lijkt het alsof hier een welkom horecabedrijf is. Maar neen, schijn bedriegt. In ieder geval is het betreffende pand voor ons gesloten.
– Zon en wolken wisselen elkaar af op de Bergische Weg bij Wilmeroth –
Het is van hier over de Bergische Weg nog maar 13 km naar de Drachenfels, maar zover ga je vandaag niet. Bij het gehucht Hüscheid kom je alweer in een beekdalletje – de Siefen – terecht en je wandelt opnieuw door een mooi bosrijk gebied. Je bent aangekomen in het Naturpark Siebengebirge. Afhankelijk van de windrichting hoor je reeds het geluid van de Autobahn A3 tussen Keulen en Frankfurt am Main, waar je straks onderdoor zult gaan. Ongelooflijk hoe ver het geluid van zo’n autosnelweg reikt, zelfs in bosgebied! Na enige slingers door het woud kom je terecht in een donker tunneltje onder de Autobahn. Aan de andere zijde is het weer even open gebied en je krijgt een aardig uitzicht op de Autobahn en op de treinbaan voor hogesnelheidstreinen die langs de Autobahn is gepositioneerd. Iets verderop loop je, bij de bosrand, tegen een Duits oorlogskerkhof aan, dat op zich de moeite waard is om even te bekijken.
– Duits Soldatenfriedhof bij Ittenbach –
Na opnieuw een stuk bos, dit keer over een avontuurlijk paadje, steek je een autoweg over en je bereikt het open gebied ten zuiden van het dorp Ittenbach. Je treft hier weiden aan met daarop vooral grazende paarden. Sommige weiden zijn niet afgerasterd, dus vrij toegankelijk. Wij vonden een mooie Wiese met fraai uitzicht, vlak ná het punt waar de Bergische Weg haaks naar links afbuigt en dan aan je rechterhand, vóór een wandelpad langs een manege.
– Kamp 3 bij Ittenbach is opnieuw een schitterende plek –
Water halen is hier geen probleem, want de huizen zijn nabij en de bewoners, soms na enige verbazing, allervriendelijkst. Desgewenst is er gelegenheid om ’s avonds, al dan niet via de blauwe Zuweg, een bezoek te brengen aan Hotel-Restaurant Sängerhof – bij de kerk rechtsaf en dan nog een stukje doorlopen –, waar het er gemoedelijk aan toe gaat.
Dag 4: Van Ittenbach naar Königswinter (11 km)
De laatste etappe van deze voettocht moet er weer enige malen stevig worden geklommen en afgedaald. Eerst gaat het nog geleidelijk aan omhoog door de velden ten zuiden van Ittenbach – met een mooi panorama –, maar al snel ben je weer in het dichte woud gearriveerd, om er voorlopig niet meer uit te komen.
– De Wiesen bij Ittenbach in de ochtendzon –
Oriëntatiepunt is de op de Wanderkarte aangegeven Schutzhütte bij de Frühmesseiche. Het hutje is er nog, maar een bezienswaardige eik of iets dergelijks viel ons niet op. Kennelijk wordt met ‘Frühmesseiche’ slechts het kruispunt van wandelwegen bedoeld, waarop je nu bent terecht gekomen. Je komt opnieuw in een fraai beekdal terecht waar uiteindelijk de klim begint naar de hoogten van de Löwenburg, met 455m de op een na hoogste top van het Siebengebirge, met daar bovenop de ruïne van een middeleeuws kasteel. Na een inspannende klim bereik je de onder deze berg gelegen imposante horeca-uitspanning Löwenburger Hof, waar je eventueel koffie kunt gaan drinken, als je dat in je kamp nog niet hebt gedaan.
– Een mooie, maar vermoeiende klim naar de Löwenburger Hof –
De Bergische Weg gaat niet naar de top, maar draait om de berg heen, op weg naar de rivier de Rijn. Aanvankelijk gaat het alweer over de vertrouwde brede bospaden met soms stenige verharding, maar op het moment dat je je af begint te vragen of dat ook anders kan, krijg je – als begin van de apotheose van deze vierdaagse voettocht – een prachtig sentier voorgeschoteld in de vorm van een smal wandelpad, kronkelend door de dichte bossen die onveranderd het aanzien waard blijven. Onderweg passeer je nog twee Schutzhütten – eerst de Breiberghütte en dan de Eulenhardt Hütte – waarbij de eerste hut tevens is voorzien van een mooi panorama. Als je daarop verdacht bent, zie je af en toe – door het lover rechts van je – de Drachenfels voor je opdoemen. Maar eerst gaat het nog verder naar beneden, langs een mooi aangelegd Waldfriedhof, naar het dorp Rhöndorf. Net vóór de bebouwde kom draait de Bergische Weg scherp naar rechts en start de beklimming van de Drachenfels, de laatste en meest aansprekende klim van deze voettocht! Aanvankelijk lijkt het om een asfaltweggetje te gaan dat eindigt bij een fraai uitzichtpunt, vanwaar een schittterend Rijn-panorama. Maar dan begint toch het echte werk, de klim naar de Drachenfels over smalle en soms zeer smalle bospaden. Je zult hier vast niet de enige klimmer of afdaler zijn. De Rijn krijg je pas weer goed te zien als je echt boven bent aangekomen, nabij of op het enorme uitzichtterras dat daar is aangelegd.
– Het uitzicht op het Rijndal vanaf de Drachenfels is indrukwekkend –
Uiteraard vind je hier een welkom café-restaurant. Naar verluidt wordt – vanwege de vele Nederlandse toeristen – op de berg veel Nederlands gesproken. De 321 meter hoge Drachenfels, waar ook de ruïne is te vinden van een in de 12e eeuw door de aartsbisschop van Keulen gebouwde burcht, wordt daarom ook wel de tweede hoogste Nederlandse berg genoemd!
Als je moe bent kun je er voor kiezen met het tandradtrammetje van de in 1886 gebouwde Drachenfelsbahn naar Königswinter te gaan. Leuker is het om over de blauwe Zuweg te gaan lopen, want dan krijg je onderweg nog een prachtig uitzicht op het halverwege de berg gelegen Schloss Drachenburg, een soort van sprookjeskasteel dat kan worden bezocht en dat pas aan het einde van de 19e eeuw is gebouwd. De tandradbaan heeft er ook een halte.
– Het sprookjes-Schloss Drachenburg bij Königswinter am Rhein –
Bij deze halte gaat de Zuweg naar rechts het bos in. De markering is hier bij wijze van uitzondering niet super, maar na twee bochten naar links en dan via een smal bospaadje naar rechts komt je in het prachtige Nachtigallental uit, een diep kloofdal waar de grote bomen soms van de hellingen lijken te gaan glijden. Het is hier mooi en vooral rustig wandelen op deze laatste kilometers van je voettocht. Aan het einde van het dal, vlakbij de bebouwde kom van Königswinter, passeer je nog een opmerkelijk monument voor de Keulse volkszanger Willi Ostermann en iets verderop de ingang van een zich in de rotsen bevindende wijnkelder, ongetwijfeld bedoeld voor heerlijke Rijnwijnen. En dan ben je weer terug in het altijd drukke Königswinter, waar je deze mooie voettocht door het Bergische Land en het Siebengebirge op waardige wijze kunt afsluiten.
– – –
(copyright: JWE van de Poel)