Het dal van de in de Franse Vogezen ontspringende rivier de Moezel – op zijn Duits: Mosel – heeft de naam en de faam erg toeristisch te zijn. Vooral het wijnstokrijke gedeelte op Duits grondgebied – zo tussen de steden Trier en Koblenz – mag zich verheugen in een enorme toeloop van toeristen. Daar is dan natuurlijk ook alle reden voor. De Moezel heeft zich hier een diep en pittoresk dal uitgesleten. Talrijk zijn de fraaie meanders die de tamelijk druk bevaren rivier in deze streek maakt en talrijk zijn ook de in het dal gelegen, vaak schilderachtige, wijndorpen en dito kleine stadjes. Op diverse plaatsen tref je in of boven het dal of in de zijdalen van de Moezel oude burchten aan.
Wie nu denkt dat deze streek dús niets is voor de rustzoekende langeafstandswandelaar, heeft het mis. Dié wandelaars kunnen terecht op de twee fraaie ‘höhenwegen’ die de Moezel in Duitsland aan beide zijden – de Eifelseite en de Hunsrückseite – begeleiden. Het woord zegt het al, je loopt veelal ‘op hoogte’ ver van de toeristenstroom, dus je kunt volop ‘in relatieve eenzaamheid’ genieten van het landschap. Regelmatig zijn er, soms zeer fraaie, uitzichten op de sterk kronkelende Moezel. Dat is zeker het geval wanneer je kiest voor de höhenweg aan de Eifelseite, zeg maar de linkeroever van de Moezel. De Moselhöhenweg Eifelseite volgt vaker de ‘bovenrand’ van het Moezeldal dan de Moselhöhenweg aan de Hunsrückseite, de rechteroever dus. Toch gaat ook de Moselhöhenweg Eifelseite nogal eens het binnenland in. Maar ook die trajecten mogen er landschappelijk zeker zijn. Immers, de Moezel telt vele zijbeken met fraai beboste, soms diepe dalen, die dan ook door beide Moselhöhenwegen worden aangedaan. Overigens is in 2014 in het Moezelgebied een nieuw langeafstandwandelpad ‘geopend’: de ‘Moselsteig’. Zie over dit pad en de relatie tussen dit pad en de uit 1910 daterende Moselhöhenwegen het verhaal ‘Eifel – Moezel (Traumpfade)’ op deze wandelpagina.
De hellingen aan de linkeroever van de Moezel worden het meest direct en intens door de zon beschenen. Daar vind je dan ook de meeste wijngaarden, vol met ‘Riesling’- en ‘Müller-Thurgau’-druiven. Dit in tegenstelling tot de andere, meer bosrijke oever van de rivier. Toch is ook de linkeroever zeker niet bosarm. Eigenlijk vind je er bossen genoeg, zij het dat die vaak tegen de hellingrand aan en in het ‘binnenland’ – op de hoogvlakte en in de zijdalen van de Moezel – liggen. De höhenweg gaat er vaak doorheen, dus je komt op hete zomerse dagen genoeg schaduw tegen.
– Het dal van de Moezel bij Alken –
Deze meerdaagse voettocht van ongeveer 60 kilometer volgt ‘in een rondje’ de beide Moselhöhenwegen. We zijn in het gebied van de Untermosel – zeg maar de Beneden Moezel –, zo tussen Cochem en Koblenz in. Startpunt is het dorpje Löf, dat aan de Eifelseite tegenover het bekendere plaatsje Alken aan de Hunsrückseite ligt. Löf beschikt over een treinstation op de lijn Koblenz-Trier. Erg handig als je onderweg, om wat voor reden dan ook, van de trein gebruik wenst te maken. Bij het station vind je aan beide zijden parkeerruimte om meegebrachte auto’s te parkeren. De parkeerplaatsen aan de dorpszijde zijn op zich wat lastig te vinden, maar bieden wel het meeste ruimte ‘met sociale controle’.
Van Löf wandel je over de brug over de Moezel naar Alken. Vandaar volg je de Moselhöhenweg Hunsrückseite naar de aan weerskanten van de Moezel gelegen bekende dubbelgemeente Treis-Karden. Onderweg doe je twee mooie burchten aan: Burg Thurant en de Ehrenburg. De Moselhöhenweg Hunsrückseite voert de tweede wandeldag volledig door het binnenland en biedt dus geen uitzichten op de Moezel. Maar het landschap waar je doorheen trekt is er niet minder om en biedt de nodige afwisseling in deze rondtocht! In Treis steek je opnieuw over een brug de Moezel over naar Karden, dat eveneens is gelegen aan de genoemde spoorweg door het Moezeldal. Hier pik je de Moselhöhenweg Eifelseite op. Dan gaat het – door het ‘binnenland’ – naar het zwaar beboste dal van het riviertje de Elzbach, waar de schitterende Burg Eltz op je ligt te wachten! Via de dorpen Lasserg en Hatzenport, waar je van wijngaarden kunt genieten, bereik je het uitgangspunt Löf.
– Burg Thurant beheerst de Moezelvallei bij Alken –
De beiden höhenwegen worden in het veld aangegeven met de letter M: wit op groene bordjes aan de Hunsrückseite en wit op zwarte bordjes aan de Eifelseite. Onderweg is de M ook vaak op bomen geschilderd. Het moet gezegd: de aanduidingen laten vooral aan de Hunsrückseite nogal eens te wensen over! Dus de stafkaart erbij houden is nodig.
Het pad voert in het algemeen door bosrijk gebied, maar regelmatig kun je van fraaie uitzichten genieten: op het dal van de Moezel, op de dalen van zijriviertjes van de Moezel en op de golvende hoogvlakten aan beide kanten van de rivier. Je passeert onderweg nogal wat zijdalen van de Moezel, zodat er af en toe flink moet worden geklommen en afgedaald. De höhenwegen zijn niet geheel asfaltvrij, maar toch vaak onverhard. Wil je onderweg een eetbaar druifje ‘meepikken’, dan moet je deze tocht wat later in het jaar maken, eind september of in oktober. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dat eigenlijk alleen de laatste wandeldag – in de buurt van Hatzenport – mogelijk is. Helemaal gezellig wordt het natuurlijk wanneer de wijnoogsten aan de gang zijn. Dat is in deze streek in oktober. Je kunt je dan verbazen over de ingenieuze wijze waarop de wijnboeren en hun personeel de druiven vanaf de soms zeer steile hellingen oogsten met behulp van van lieren voorziene tractoren, maar ook gewoon ouderwets ‘te voet’ met een grote druivenmand op de rug gebonden.
Op je route kom je maar weinig ‘goed gelegen’ campings tegen, dus stel je in op vrij kamperen of kamperen bij de boer. Maar daar ben je misschien juist op uit! In de dorpen in ‘het binnenland’ zul je geen of weinig winkels vinden voor eventuele bevoorrading. Op verschillende plekken op de route is wel voorzien in horeca.
Van het Untermosel-gebied is een prachtige, ook in Nederland verkrijgbare, stafkaart in de handel met de schaal 1:25.000, waarop de Moselhöhenwegen zijn ingetekend: de topografische kaart Maifeld und Untermosel van het Landesamt für Vermessung und Geobasisinformation Rheinland-Pfalz (afgekort LvermGeo; raadpleeg het internet!). Deze stafkaart is gelijk aan wandelkaart 34 van de onvolprezen Eifelverein. Het traject tussen Beulich en Treis-Karden is wat moeilijker te krijgen op de schaal 1:25.000. Maar de eveneens door LvermGeo uitgegeven topografische kaart 1:50.000 Mosel.Erlebnis.Route – waarop het volledige Moezelgebied van Koblenz tot aan de Franse grens is getekend! – biedt voldoende uitkomst.
– Burg Eltz, de koningin der Duitse burchten –
Hoogtepunten tijdens deze voettocht zijn – naast het dal van de Moezel – de schitterende burchten Burg Thurant, Ehrenburg en Burg Eltz, de indrukwekkende Ehrbachklamm, gelegen in het dal van de Ehrbach, een zijbeek van de Moezel, en natuurlijk de talrijke schitterende panorama’s. En last but not least de gastvrije Duitsers die wij op onze tocht mochten ontmoeten. Maar nu genoeg gepraat … laten we op pad gaan!
Dag 1: Van Löf naar Ehrenburg (11 km)
Het Bahnhof van Löf ligt aan de uiterste westkant van het dorp. Vandaar wandel je door of langs het dorp – bijvoorbeeld langs de gevelrand aan de zijde van de Moezel – naar de brug over de rivier. Nadat je de brug bent overgewandeld, steek je de autoweg over en je loopt over een brede grasberm langs de Moezel naar het leuke, oude stadje Alken. Je blik wordt hier getrokken door de imposante, uit 1192 daterende, Burg Thurant, hoog op de heuvel gelegen. In de middeleeuwen is om deze burcht gevochten! Nu vind je er een welkom horecabedrijf, waar je je eerste stop zou kunnen houden om een Moezelwijntje te proeven. Maar eerst ben je door het pittoreske Alken gewandeld, waar je winkels en veel horecabedrijven vindt. Hier en daar zie je nog restanten van oude stadsmuren.
De klim vanuit Alken start langs de oevers van de Alkener Bach – zo’n beetje aan het einde van de ‘horecastrip’ van Alken – en wordt goed aangegeven. Aanvankelijk gaat het langzaam omhoog over een straatweggetje. Wat later, waar je Moselhöhenweg Hunsrückseite voor het eerst ontmoet, gaat het vrij steil omhoog over een smal bospaadje. Boven wacht niet alleen de indrukwekkende burcht, maar ook een eerste schitterend panorama op het dal van Moezel met zijn wijngaarden. Burg Thurant kan desgewenst worden bezichtigd, maar waarschijnlijk neem je daar de tijd niet voor. Er wachten je vanmiddag immers nogal wat inspanningen!
– Burg Thurant biedt een interessante eerste horecastop –
Vanaf de burcht wandel je over een asfaltweggetje enigszins naar beneden tot je op een autoweg uitkomt. Deze weg volg je ongeveer 800m omhoog, tot je in een haarspeldbocht rechtdoor op een smal, aantrekkelijk, bospaadje terecht komt dat langs de steile wand van het Moezeldal op en neer golft. Onderweg passeer je een schitterend uitzichtpunt met schuilhutje. Het panorama omvat de bocht in de Moezel bij de dorpen Brodenbach en Hatzenport: feitelijk de slotkilometers van je laatste wandeldag op deze tocht.
Dan volgt een steile, en niet altijd gemakkelijke, afdaling naar het dalletje van de Brodenbach, een zijdal van de Moezel. Beneden aangekomen wandel je stroomopwaarts het rustieke dal van de Brodenbach in tot je na enige tijd bij een eenzaam gelegen huis – Grünemühle genaamd – scherp naar rechts gaat. Onderweg passeer je nog twee schutzhütten. De steile klim door het bos naar de hoogvlakte valt, zo aan het einde van de middag, niet mee. Gelukkig vind je bij de bosrand enige bankjes om even op adem te komen.
Bij de autoweg zie je rechts de huizen van het gehucht Stabenhof, waar je eventueel zou kunnen kamperen en drinkwater halen. In de buurt van de nabije (eerste) parkeerplaats voor de burcht Ehrenburg zijn ook wel ‘vrije’ kampeerterreintjes te vinden, maar dan zul je water in de burcht moeten gaan halen en je staat nogal in het zicht.
– De Ehrenburg torent hoog boven het Ehrbach-dal uit –
Wij zijn naar de Ehrenburg gelopen, waar we (betaald) hebben overnacht in grote ‘riddertenten’ op bedjes. Toilet, wasgelegenheid en douche zijn beschikbaar. ’s Avonds borrelen in de fraaie ridderzaal van de burcht. Al met al een unieke ervaring, toch wel de moeite van het betalen waard. De Ehrenburg is op zich bezienswaardig – met mooie uitzichten op het zwaar beboste dal van de Ehrbach – en er worden regelmatig allerlei spelen georganiseerd uit de riddertijd. Wie in een kamer wil overnachten komt ook aan zijn trekken, want de burcht is tevens een hotel. Zoek de gegevens op op het internet!
– Slapen in riddertenten bij een Duitse burg is ‘einmalig’ –
Dag 2: Van Ehrenburg naar Eveshausen (19 km)
Deze eerste volle wandeldag volg je de gehele dag de Moselhöhenweg Hunsrückseite. Zoals eerder gezegd … de Moezel zul je vandaag niet zien, maar dat mag de wandelpret niet drukken.
Neem, als je daarvoor nog geen gelegenheid hebt gehad, de moeite om de hoge burchttoren te beklimmen. Je wordt beloond met prachtige panorama’s!
Via de dorpjes Kröpplingen en Oppenhausen (horeca) wandel je aanvankelijk over een aantrekkelijk groen parcours op de hoogvlakte. Dan gaat het over een breed pad door de bossen, langzaam afdalend, het dal van de Ehrbach in. Bij de beek aangekomen zie je aan je rechterhand een schutzhütte en een horecabedrijf, genaamd Eckmühle, waar men kennelijk ook iets met paarden doet.
– De Ehrbachklamm is van een bijzondere schoonheid –
De Moselhöhenweg gaat echter linksaf en volgt, over een smal paadje, het pittoreske dal van het beekje de Ehrbach. Al snel kom je terecht in de zeer bezienswaardige Ehrbachklamm, een smalle kloof tussen de rotsen met watervalletjes, hier en daar houten bruggetjes en trappetjes, en een enkele keer draden langs de rotsen om je aan vast te houden. Je begrijpt het al … een avontuurlijk parcours van bijzondere schoonheid. Je zult hier, zeker in het weekend, niet de enige wandelaar zijn! Als je teveel let op al het fraais voor je voeten zou je, zoals wij, in de buurt van de hoog gelegen ruïne Rauschenburg, de ‘afslag’ naar het dorpje Mermuth kunnen missen. In dat geval loop je wel door de gehele Ehrbachklamm en kom je terecht bij het horecabedrijf Daubisbergermühle in het dal van de Ehrbach.
Zo ver gingen wij echter niet, want wij pakten het goed aangegeven bospad naar het hooggelegen dorp Mermuth, waar het plaatselijke café pas in de namiddag opent, maar waar men voor een aantal dorstige Nederlandse rugzakwandelaars uit eigen beweging ook wel wat eerder open gaat. Maar voor je in Mermuth bent gearriveerd heb je, alweer, een steile klim door het bos achter de rug – de eerste klim van deze dag! – alsmede een wandeling over een asfaltweggetje op de winderige hoogvlakte.
– De Ehrbachklamm biedt een fraai en avontuurlijk parcours –
Ook na Mermuth blijft de Moselhöhenweg enige kilometers over het asfalt gaan. Bij een wat drukkere autoweg aangekomen vind je opnieuw een horecabedrijf (Grieshof), met ietsje verderop een aardige picknickplek aan de bosrand.
De Moselhöhenweg brengt je, steeds over asfaltweggetjes, in de kom van het hooggelegen dorpje Beulich. Bij de plaatselijke kerk sla je links af en volg je de höhenweg naar het dal van de Baybach. Gelukkig wordt het pad al snel weer onverhard en je verdwijnt in het dicht beboste dalletje van een zijbeek van de Baybach. Onderweg is de aanduiding van de Moselhöhenweg niet overal even goed verzorgd, dus je moet goed opletten. Voor je het weet loop je verkeerd!
Over smalle bospaadjes in het nauwe beekdal wandelend bereik je uiteindelijk het dal van de Baybach, een zijbeek van de Moezel. Oriëntatiepunt is hier het pand Gastemühle, een privépand, waar – anders dan de naam doet vermoeden – geen officiële gastenontvangst is. Je volgt een paar honderd meter de Baybach stroomafwaarts en gaat dan naar links het dal van de Eveshauser Bach in. Opnieuw een prachtig beekdal waar het aangenaam vertoeven is. De stijging is beperkt en je kunt dus volop genieten van het natuurschoon, waarbij de kans bestaat dat je zo af en toe een ree voorbij ziet lopen. Nadat je de Eveshausermühle en een kapelletje bent gepasseerd gaat het, rechtsaan houdend, wat steiler omhoog en je bereikt uiteindelijk opnieuw de hoogvlakte waar je terecht komt in het gehucht Eveshausen. De buurman van de eigenaar van het eerste pand aan je rechterhand is bereid om je op een aardig stukje grasland, met heggen omringd, een kampeerplek te verschaffen met mooie uitzichten op het achterliggende Baybachtal. De dichtstbijzijnde ‘Kneipe’ is in het twee kilometer verderop gelegen dorp Dommershausen, iets te ver voor een avondwandeling na reeds een lange, inspannende, dag wandelen. Maar niet getreurd. De buurman vindt het Hollandse bezoek best gezellig en biedt spontaan en gratis een kratje Bitburger bier aan en komt er graag even bijzitten voor een goed gesprek. Echte Duitse gastvrijheid!
– De Moselhöhenweg bij Eveshausen in de Hunsrück –
Dag 3: Van Eveshausen naar Karden (15 km)
Vandaag wandel je over de Moselhöhenweg weer naar het dal van de Moezel toe. Je loopt door de dorpskom van Eveshausen en steekt een autoweg over. Dan verlaat je – steeds rechtuit gaand – over een langzaam stijgend asfaltweggetje de bebouwing. Na een paar honderd meter lopen is het even uitkijken, want de markering lijkt afwezig en je moet – over een open veldweg – naar rechts! Je wordt hier onthaald op prachtige vergezichten op het fraaie landschap van de Hunsrück. Vrijwel onmiddellijk gaat het weer rechtsaf in de richting van een wildobservatiehut. Aan de linkerzijde passeer je een weitje waar je ook prima vrij zou kunnen kamperen met een geweldig uitzicht!
Opnieuw is het opletten geblazen, want er volgt, na enige honderden meters, een niet goed aangegeven scherpe bocht naar links een beekdal in. In feite blijf je de bosrand steeds onmiddellijk aan je linkerhand houden! Ook in dit rustieke beekdal moet je goed opletten om op het M-spoor te blijven (linkeroever van de beek!).
Het pad loopt ongeveer twee en een halve kilometer afdalend door het groene, ravijnachtige, beekdal tot je uitkomt in het bredere dal van het beekje Lützbach. Ter plekke tref je een aan de Heilige Maagd Maria gewijd kapelletje aan met binnenin opschriften van dankbare gelovigen!
– In de buurt van Lütz waren veel leisteenmijnen –
Langs het kapelletje wandelend bereik je al snel het in het prachtige dal van de Lützbach gelegen leuke dorpje Lütz. Daar is aan horeca geen gebrek, dus een mooie plek voor een koffiestop is snel gevonden!
In de buurt van Lütz vind je voormalige leisteenmijnen, waarlangs een thematisch wandelpad is uitgezet. Als je na de koffiestop het dorp in noordelijke richting weer uitwandelt passeer je – nabij een parkeerplaats – een mijningang met daar tegenover een op de openbare weg tentoongesteld ‘mijnkarretje’. Heel leerzaam allemaal!
De Moselhöhenweg slaat in deze omgeving linksaf en gaat door opnieuw een dicht bebost beekdalletje langzaam omhoog. Opnieuw op de hoogvlakte aangekomen steek je een autoweg over en je gaat schuin rechtdoor verder omhoog naar de gebouwen van de Gotteshaüserhof, in de buurt waarvan je zowel een kapelletje als fraaie vergezichten vindt.
– Een aardig kapelletje bij de Gotteshaüserhof –
Dan begin je – rechtsafgaand door het bos – aan de laatste etappe naar het in het dal van de Moezel gelegen dubbeldorp Treis-Karden. Het mooie bospad stijgt licht en je komt – midden in het bos – uit bij een groot kruis, naar de naburige heuveltop Schock Kreuz genoemd. Een prima plek voor een lunchpauze!
Vanaf het kruis gaat het pad vrijwel steeds naar beneden. De bospaadjes zijn nu weer eens breed, dan weer smal. Je komt uiteindelijk terecht op een aardige open weide met enige bomen die zich als een enclave midden in het woud bevindt. Vervolgens gaat het pad in lange lussen naar beneden het dal van de Moezel in. Al snel bereik je een ‘aussichtspunkt’, waar je een mooi uitzicht hebt op de Moezel ten westen van Treis-Karden.
– Moezel panorama bij Treis-Karden –
Je komt beneden uit in de dorpskom van Treis, dat over oude vakwerkhuizen beschikt en waar ook een gezellig marktpleintje is met welkome horecabedrijven. Nabij het dorp zijn de ruïnes van de burchten Treis en Wildburg, maar die blijven voor de Moselhöhenwegwandelaar onzichtbaar.
– De St. Castor Dom in Karden, gezien vanuit Treis –
Na ongetwijfeld weer een horecastop – Lütz ligt alweer ver achter je! – steek je de brug over de Moezel over naar het dorp Karden. In dit van een spoorwegstation voorziene dorp leefde in de 4e eeuw de missionaris Castor, die in deze contreien zieltjes won voor de RK-kerk. Geen wonder dat de mooie, opvallende, kerk in Karden naar hem is vernoemd: de St. Castor Dom uit de 12e en 13e eeuw. Vlakbij de kerk vind je een standbeeld van de heilige missionaris. Intussen ben je door een mooie straat door Karden gewandeld en heb je kunnen genieten van vele mooie panden.
– Een inspannende klim vanuit Karden –
Treis-Karden beschikt ook over een camping – op een eiland in de Moezel – maar wij kozen ervoor nog wat verder te gaan om de dagafstand naar het eindpunt de volgende dag niet te groot en te zwaar te maken. Een goede keuze – blijkt achteraf – want de klim vanaf Karden over de Moselhöhenweg Eifelseite, die je vanaf Karden richting Koblenz volgt, naar de hoogten boven Karden is bepaald zeer inspannend te noemen. Het gaat langs wijngaarden, die je trouwens niet goed kunt waarnemen, over een geitenpad steil omhoog. Onderweg kun je even uitblazen bij een aussichtspunkt, waar je kunt genieten van een werkelijk schitterend uitzicht op het dal van de Moezel en het daarin gelegen Treis-Karden. Vanaf hier is nog nog maar een weinig klimmen tot je arriveert bij een asfaltweggetje op de hoogvlakte, waar je enige bebouwing aantreft. Als je hier onmiddellijk naar rechts gaat loop je dood op de voormalige boerderij Kliekenterhof, waar het beherende echtpaar je zeker gastvrij zal ontvangen. Veel comfort, waaronder een toilet en kampvuurmogelijkheid, en dat alles gratis! Een cadeautje waard!
– Na de inspannede klim een schitterend panorama op Treis-Karden –
Dag 4: Van Karden naar Löf (15 km)
De laatste dag van deze voettocht is aangebroken en je hebt – als toetje – nog een heel fraai tracé voor de boeg. De wandeling start over een asfaltweggetje over de open hoogvlakte, welk weggetje leidt naar de rand van het bos dat toegang biedt tot het bekoorlijke dal van het beekje de Elzbach, een zijbeek van de Moezel.
Bij de bosrand aangekomen, volg je zo’n 300 meter een asfaltweggetje naar rechts totdat je naar links toe het bos in wandelt, richting Burg Eltz. Dit alles wordt ter plekke goed aangegeven.
Langs het niet zo aantrekkelijke, op een open plek in het bos gelegen Forsthaus Rotherhof daal je langzaam af in het dal van de Elzbach. Het pad komt uit op een smalle graat en wordt behoorlijk smal. Het is mede daardoor aantrekkelijk wandelen hier. Bij de Elzbach aangekomen gaat het rechtsaf het beekdal in en al snel krijg je uitzicht op de in dit dal verscholen schitterende Burg Eltz; zonder meer een van de mooiste kastelen in dit gebied en wijde omtrek! De gedurende acht eeuwen onbeschadigde Burg – ook wel de koningin van de Duitse burchten genoemd – is zeker een bezoek waard, maar daar heb je vandaag waarschijnlijk geen tijd voor. Natuurlijk is er wel tijd voor een eerste koffiestop in het gezellige burchtcafé.
– In de vroege ochtend is het nog niet druk bij Burg Eltz –
De Moselhöhenweg Eifelseite klimt over de asfaltweg, waar alle burchtbezoekers je tegemoet wandelen, weer omhoog het dal van de Elzbach uit. Nabij de hooggelegen ruïne van de Trutz-Eltz biedt een uitzichtpunt de zoveelste fraaie terugblik op de indrukwekkende Burg Eltz.
Dan gaat het langs de Antoniuskapelle, in de nabijheid van de parkeerplaats voor Burg Eltz, weer onverhard het bos in. Na enige tijd kom je op de hoogvlakte in open terrein terecht en je stuit op de gebouwen van de Neuhof. Hier even opletten, want de Moselhöhenweg gaat vóór de Neuhof rechtsaf. Er volgt nu een zeer aantrekkelijk traject door het golvende, ruim van struweel voorziene heuvelland. Je daalt af in een beekdalletje, maar gelukkig zijn de hoogteverschillen hier niet groot. Uiteindelijk kom je opnieuw in open terrein terecht en rechts van je ontwaar je de bebouwing van het hooggelegen dorpje Lasserg. Na het oversteken van een autoweg bereik je de dorpskom en je kunt op zoek gaan naar de op het internet vermelde horeca-uitspanning, waarvan de naam verwijst naar de nabij gelegen Burg Bischofstein in het Moezeldal. Aan het einde van de dorpskom is inderdaad de bedoelde uitspanning, maar kennelijk komen hier op een maandag onvoldoende wandelaars langs om de zaak open te houden.
– Moselhöhenweg tussen Lasserg en Hatzenport –
De Moselhöhenweg verdwijnt vanaf hier de bossen in die het dal van de Moezel flankeren, maar eerst is er nog een uitzichtpunt met bankjes en schuilhut (een mooie vrije kampplek trouwens!). In tegenstelling tot de verwachting wordt hier geen uitzicht geboden op de genoemde Burg Bischofstein, maar dat mag de uitzichtpret niet drukken. Nog mooier wordt het als je een klein stukje verder loopt op de höhenweg, want dan kom je terecht op een open weide die – wederom – een imponerend uitzicht biedt op het dal van de Moezel en op het beneden je liggende dorp Burgen. Hier starten paragliders hun spannende vluchten!
– Moezel panorama richting het wijndorp Hatzenport –
Over een avontuurlijk smal paadje door het hellingbos bereik je na enige tijd het gebied van de wijngaarden bij het aardige wijndorpje Hatzenport. In oogsttijd kun je hier – eigenlijk voor het eerst (en voor het laatst) deze voettocht! – je eerste druifjes pikken en proeven.
Om ons uitgangspunt – het dorp Löf – op een gemakkelijke manier te kunnen bereiken verlaten we bij het spoorwegstation van Hatzenport definitief de Moselhöhenweg. Je wandelt onder het spoor door en slaat dan onmiddellijk rechtsaf. Vanaf hier tot aan Löf is de route zeer eenvoudig: steeds maar rechtdoor! Over een asfaltweggetje wandelend loop je langs het spoor en langs soms tamelijk steil aangelegde wijngaarden in de richting van de opvallend solitair en hoog gelegen St.Johanneskirche en de daarachter steil oprijzende rotswand van de Rabenlay. Bij mooi weer kan het hier best heel warm zijn! Ongeveer ter hoogte van de Johanneskirche wandel je, zoals gezegd ‘immer gerade aus’, een onverhard pad op dat klem lijkt te gaan zitten tussen de spoorweg en de Rabenlay. Maar gelukkig … het is een officieel wandelpad en er blijft altijd ruimte voor de passerende rugzakwandelaar, die hier en daar wel wat onaangename (na zoveel lopen) stenen trapjes moet overwinnen.
– Wijngaarden met ‘pikbare druifjes’ tref je pas aan bij Hatzenport –
Het einddoel van deze voettocht – het spoorwegstation van Löf – komt weldra in zicht. Als je een horeca-inrichting zoekt om in de middagzon met je tochtgenoten het succesvol verloop van deze prachtige vierdaagse voettocht met rugzak en tent te vieren met een drankje en een hapje is, wat ons betreft, het eerder genoemde dorp Alken, aan de overzijde van de Moezel daarvoor de meest aangewezen plaats. Je bent er al te voet geweest, met de auto is het slechts een paar minuten rijden!
– – –
(Copyright: JWE van de Poel)